مبانی تاثیر اعمال انسان بر عالم هستی از منظر قرآن و روایات

یکی از ابعاد بحث نسبت دین و اخلاق، بررسی ارتباط این دو در اخلاقی زیستن یا تربیت اخلاقی است؛ بدین معنا که گزاره ها، اعتقادات و پیش فرضهای دینی میتوانند در تربیت اخلاقی انسانها و به تعبیر دیگر، در کاشتن نهال فضائل اخلاقی در انسان و ریشه کن کردن رذائل اخلاقی از او موثر باشند. یکی از این پیشفرضها و اعتقادات دینی،پذیرش نظام کنش و واکنش در عالم هستی و به عبارتدیگر، پذیرش ساکت و بیتفاوت نبودن عالم هستی نسبت به رفتار ما انسانها، و انعکاس آن بهسوی ماست.شماری از آیات قرآن کریم به خوبی برواکنش نظام پویا، زنده باشعور جهان هستی به رفتار ما انسانها دلالت دارد. قرآن کریم انسان را به پذیرش مسئولیت اخلاقی اعمال و رفتارش ترغیب میکند و نوعی ضمانت اجرایی دینی و دنیوی (افزون بر ضمانت اجرایی اخروی) برای اخلاق یزیستن انسان فراهم می آورد که نشانگرنسبت دوستانه دین و اخلاق در عرصه تربیت اخلاقی است. لذا، هدف از تحقیق حاضر، مطالعه تاثیر اعمال انسان بر عالم هستی از منظر قرآن و حدیث بود. ابزار این تحقیق، کتابخانهای و اسنادی است که مبتنی است بر بررسی منابع از طریق فیش نویسی. نتایج نشان داد:.۱اعمال انسان بر عالم هستی تاثیر می گذارد .۲قران کریم تربیت اخلاقی و تزکیه نفوس انسان ها را از وظایف پیامبران دانسته است.۳اعمال انسان در سرنوشتش تاثیر دارد و میتواند سعادت دنیوی و اخروی برای فرد داشته باشد.

Keywords:

تاثیر , تاثیر اعمال , دین , اخلاق , سنن الهی , عالم هستی , روایات , قرآن.