تاثیر درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر قضاوت اخلاقی در نوجوانان بی سرپرست

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر روی قضاوت اخلاقی در نوجوانان بی سرپرست بوده است. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان بیسرپرست ساکن در مراکز نگهداری استان اردبیل در سال ۱۴۰۱ میباشد. از بین این افراد ۳۰ نفر بهصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در گروه آزمایش (n=۱۵) و کنترل (n=۱۵) جایگزین شد که در طی پژوهش ۱ نفر از گروه آزمایش و ۱ نفر از گروه کنترل خارج شدند. گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر ذهنی سازی بهصورت گروهی در ۲۰ جلسه قرار گرفت. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه تبیین مسائل رست صورت گرفت. در انتها داده ها به روش تحلیل کوواریانس تکمتغیره (ANCOVA) در نرم افزار SPSS (نسخه (۲۶ مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از این بود که تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی و کنترل در نمره قضاوت اخلاقی وجود دارد؛ لذا میتوان اینگونه نتیجهگیری کرد که مداخله درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر روی قضاوت اخلاقی در نوجوانان بیسرپرست اثرگذار بوده است.

Keywords:

درمان مبتنی بر ذهنیسازی , قضاوت اخلاقی , نوجوانان بیسرپرست