حقوق مالی زوجه (اجرت المثل زوجه در فقه و حقوق ایران با نظر به قانون حمایت از خانواده ۱۳۹۱)

حقوق ایران برای عمل افراد احترام قائل شده و در صورتیکه کسی کاری برای دیگری انجام دهد این حق برای صاحب عمل در نظر گرفتهشده که مطالبه اجرت نماید، اگر از قبل طرفین برای اجرت آن کار و عمل توافقی نموده باشند، مطابق آن توافق رفتار می شود، در غیر اینصورت کارشناس تحت نظر قاضی و مطابق عرف، مبلغی را در نظر می گیرد که به آن اجرت المثل رفته می شود. در رابطه زناشوئی زن تکلیفی بهانجام کارهای منزل و نگهداری از فرزندان ندارد در نتیجه می تواند برای کارهای که تحت این عناوین انجام می دهد از شوهر مطالبه اجرت المثلایام زوجیت نماید. که چون غالبا زن و شوهر در مورد اجرت توافقی نمی کند آنچه که زن مستحق آن است طبق تعریف فوق اجرت المثل ایامزوجیت نامیده می شود. این موضوع ضمن سه ماده مطرح شده است: تبصره الحاقی ماده ۳۳۶ ق.م، بند «ب» تبصره ۶ قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق و ماده ۲۹ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱. قانون حمایت خانواده موضوع اجرت المثل را به تبصره ماده ۳۳۶ ارجاع داده که طبق آن زوجهدر هر زمانی استحقاق دریافت اجرت المثل کارهایی را که خارج از وظایف شرعیش و به دستور زوج انجام داده است دارد مشروط بر اینکهاین امور را با قصد تبرع انجام نداده باشد و عرف نیز برای آنها اجرت در نظر گرفته باشد. اما دستور زوج و قصد تبرع باید در دادگاه احراز شود،با توجه به محدودیت اثبات، قید احراز دستور زوج و قصد عدم تبرع زوجه، مانع جدی در رسیدن زوجه به این حق خواهد بود.

Keywords:

اجرت المثل ایام زوجیت فقه , حقوق ایران , قانون حمایت از خانواده