مروری بر تجارب برخورد با سکونتگاه های غیررسمی در شهرهای ایران با تاکید بر راهبرد توانمندسازی

دستیابی به یک الگوی صحیح و منطقی به منظور توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی در جمهوری اسلامی ایران؛ مستلزم واکاویو تدقیق در تجارب متعدد و مختلف داخلی صورت گرفته در ارتباط با توانمندسازی سکونتگاه های خودروی شهری در ایران است.شناخت وضعیت موجود و همچنین توجه به تفاوت ها و تمایزات انواع مختلف سکونتگاه های غیررسمی در شهرهای ایران بسیار حائز اهمیت است. پژوهش حاضر به مرور تجربیات برخورد با سکونتگاه های غیررسمی در شهرهای ایران با تاکید بر راهبرد توانمندسازیپرداخته است. روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی است. در پژوهش حا ضر به بررسی طرح های توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی ایکه در ۱۰ سال اخیر در ۳۵ شهر کشور ایران انجام شده است. پرداخته ایم. نتایج پژوهش حاکی از آن است که ۱۸ استان از ۳۱ استان کشور ایران، به طور مستقیم با مسئله سکونتگاه های غیررسمی مواجه است. وضعیت اجتماعی، اقتصادی ، فرهنگی و ... ساکنینسکونتگاه های غیررسمی در شهرهای مختلف ایران و همچنین تیپولوژی مساکن غیررسمی یکسان نیست. نتایج دیگر پژوهش نشانگرآن است که بین نظرات ساکنین سکونتگاه های غیررسمی در شهرهای مختلف ایران در ار تباط با اهمیت و اولویت ابعاد توانمندسازیسکونتگاه های غیررسمی تفاوت های اساسی وجود دارد. در برخی از محلات بعد اقتصادی توانمدسازی از درجه اهمیت بالاتری برخورداراست؛ در برخی محلات بعد اجتماعی و در برخی محلات بعد کالبدی؛ همچنین میزان موفقیت طرح های توانمندسازی سکونتگاه هایغیررسمی در شهرهای مختلف کشور متفاوت است. این مهم نشانگر آن است که برنامه ریزی و مدیریت به منظور توانمندسازیسکونتگاه های غیررسمی در شهرهای ایران بایستی متناسب با شرایط خاص همان شهر منطقه و یا محله صورت بگیرد؛ بعبارت بهترمی توان گفت تجویز نسخه ای واحد در ارتباط با توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی در شهرهای مختلف ایران که همراه با عدم توجهبه تفاوت های موجود در این سکونتگاه ها در نقاط مختلف کشور می باشد. یکی از علل عدم توفیق طرح های توانمندسازی سکونتگاه هایغیررسمی در اکثر شهرهای ایران بالاخص در کلانشهرها می باشد.

Keywords:

سکونتگاه های غیررسمی , سکونتگاه های خودروی شهری , توانمندسازی , ابعاد توانمندسازی , جمهوری اسلامی ایران