بررسی عوامل اثرگذار بر میزان دغدغه مندی معلمان ادبیات فارسی نسبت به دانش آموزان دوره «» متوسطه

میزان دغدغه مندی معلمان نسبت به دانش آموزان و آینده آنها اثر به سزایی در کیفیت تدریس دارد. در محیط کار، جامعه و خانواده، عواملی وجود دارند که می توانند باعث کاهش دغدغه معلمان نسبت به دانش آموزانشان شوند و می توان با یافتن ، کنترل و حذف برخی از این عوامل ،طوربه قابل توجهی بر بازدهی وکیفیت تدریس معلمان افزود. در راستای یافتن این عوامل ، در پژوهش کیفی حاضر مصاحبه ای نیمه ساختاریافته با چهل و پنج معلم زن و مرد درس ادبیات فارسی در مقاطع متوسطه اول و دوم انجام شد. سپس با استفاده از سطوح دغدغه مندی ، بر اساس میزان دغدغه مندی نسبت به دانش آموزان، معلمان به پنج گروه هیچ دل (۹۸/۱۹%)، بروندل (۱۸ /۳۱%)، دروندل۹۶/۳۹%)، فرادل ( ۸۸/۸%) و ترادل (۰%) دسته بندی شدند و عوامل اثرگذار بر میزان دغدغه مندی آنها مورد بحث قرار گرفت . نتایج نشان داد بی انگیزگی دانش آموزان نسبت به برخی کلاسها، وجود بیماری های جسمی و روحی در معلم و یا نزدیکان او، تفاوت پایه های تحصیلی در نظر معلم ، بی علاقگی نسبت به تدریس ، کم ارزشی واهمیتی بی بعضی از دروس در نظر معلم ، نبود برنامه هایی برای قدردانی از معلمانرتر،ب نبود امنیت شغلی و مزایا برای معلمان غیررسمی ، انواع مشکلات خانوادگی و اجتماعی ، حقوق و مزایای ناچیز و تدریس درس مغایر با رشته تحصیلی معلم ، از جمله عواملی هستند که کاهش دغدغه مندی معلم نسبت به اوضاع دانش آموزان و به دنبال آن فراتر نرفتن او از سطوح اولیه دغدغه مندی را در پی دارند. بنابراین ، با در پیش گرفتن سیاست های مناسب استخدامی و شغلی توسط مسئولین مربوط می توان در مسیر برطرفکردن عوامل کنترلپذیر گام برداشت که این مهم می تواند افزایش انگیزه معلم نسبت به تدریس و دغدغه مندی او نسبت به شاگردان را به دنبال داشته باشد.

Keywords:

دغدغه مندی , معلم ادبیات فارسی , کیفیت تدریس , دوره متوسطه .