اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر کیفیت زندگی و روابط بین فردی در افراد بزرگسال مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)

هدف: هدف پژوهش حاضر اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر کیفیت زندگی و روابط بین فردی در افراد بزرگسالمبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) بود. پژوهش حاضر از آزمایشی از نوع پیش آزمون -پس آزمون بود و جامعه آماریپژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ بود که از میان ۸۰۰۰ نفر دانشجو ۳۰ نفربه روش نمونه گیری در دسترس انتخاد شدند و در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). گروه آزمایش DBT را دریافت کردند و برای جمع آموری داده ها از پرسشنامه ها ی مقیاس خود گزارشی اختلال نقص توجه / بیش فعالیبزرگسالان (ASRS)، برای کیفیت زندگی از پرسشنامه ای سازمان بهداشت جهانی و روابط بین فردی آزمون مهارت های بین فردیاستفاده گردید. برای تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی همچون فراوانی، میانگین، انحراف معیار و درصد و برای تحلیلاستنباطی داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) و برای مقایسه ای اثر بخشی درمآن ها از آزمون پیش آزمون -پس آزمون استفاده گردید و داده ها در SPSS ۲۵ تحلیل شدند. تحلیل داده ها نشان داد که هر DBT بر تکانشگری، نقص توجه،کیفیت زندگی و روابط بین فردی موثر بودند (۰.۰۰۱ > P). این نتایج حاکی از آن است که رفتار درمانی دیالکتیک تنظیم هیجان وکاهش نشانه های اشخاص مبتلا به ADHD موثر بود. DBT بر کاهش تکانشگری و تنظیم هیجان تاثیر مطلوبی دارد، زیرا با افزایشقدرت کیفیت زندگی روابط اجتماعی مطلوب، و تجربیات مثبت باعث تغیر نگرش به زندگی می شود DBT با ایجاد انعطاف پذیریشناختی، ذهن آگاهی و پذیرش بدون قضاوت و تمرکز بر لحظه حال باعث افزایش پذیرش خود و نگرش سالم تر می گردد.

Keywords:

رفتار درمانی دیالکتیک , DBT , کیفیت زندگی , روابط بین فردی ADHD , اختلال بیش فعالی و نقص توجه