مطالعه تطبیقی ارزشیابی کیفی توصیفی مدارس ابتدایی ایران با کشور سنگاپور

بهبود کیفیت آموزش بی تردید از فعالیت در جهت گسترش ،کمی پیچیده تر است زیرا عوامل موثر بر بهبود کیفیت متنوع و زیادهستند. تغییر و پیشرفت در هر جامعه ای مستلزم ایجاد تغییر وسیع و جامع نظام آموزشی آن جامعه است. ارزشیابی به عنوان حلقهتاثیرگذار در فرایند فعلی برنامه ریزی درسی، نه عملکرد دیگر مولفه ها را در نظام آموزش و پرورش نشان می دهد و نه آگاهیکاملی از ابعاد مختلف رشد در زمینه های جسمانی عاطفی عقلانی و اجتماعی ارائه می دهد. در ارزشیابی توصیفی در ایران، معلمبه دنبال اطلاعاتی است که براساس آن بتواند درباره بهبود فرایند یاددهی یادگیری دانش آموزان در کلاس تصمیم های مناسببگیرد این نوع ارزشیابی برای تشخیص ضعفها قوتها و مشکلات فرایند یادگیری و اصلاح و بهبود آن به کار می رود. در مورد مدارسسنگاپور اطلاعاتی زیادی از جمله نمره دهی و جزئیات آن کسب نشد. در مقطع ابتدایی یعنی از سال اول تا ششم، دانش آموزان ۴سال را به عنوان مرحله پایه ای می گذرانند. یکی از مهمترین اهداف آموزشی سنگاپور در مدارس ، فراهم ساختن آموزش جامعبرای هر یک از شهروندان است

Keywords:

ارزشیابی , کیفی توصیفی , سنگاپور , ایران