رابطه مسئولیت پذیری با خودناتوانسازی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مسئولیت پذیری و خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم بود. روش پژوهش توصیفی (غیرآزمایشی ) و طرح از نوع طرحهای همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه دانش -آموزان دختر پایه ششم مدارس ابتدایی دوره دوم نواحی ۷ گانه شهر مشهد (۱۵۷۱۵ نفر). به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای و براساس جدول کرجسی و مورگان، نمونه ای به حجم ۳۷۵ دانش آموز انتخاب شد که بدلیل کم شدن خطا و اینکه احتمال ریزش در تعداد نمونه وجود دارد، این تعداد به ۴۰۰ نفر افزایش پیدا کرد و به سه پرسشنامه مسئولیت پذیری (سینها و سینگ ، ۱۹۹۳) و پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی (میجلی ، کاپلان و میدلتون، ۲۰۰۱) پاسخ دادند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی هستند (۰۱/۰< .(p بنابراین هر چه مسئولیت پذیری دانش آموزان بیشتر باشد، خودناتوانسازی آنها کمتر خواهد بود.

Keywords:

مسئولیت پذیری , خودناتوانسازی , دانش آموزان.