اثرتنش کم آبی ، نانوکلات( روی و منگنز) وکیتوزان روی عملکرد و برخی ازصفات مرفولوژیکی آفتابگردان abstract
به منظور بررسی اثر محلول پاشی نانوکلات روی، منگنز و
کیتوزان روی عملکرد و اجزاء عملکرد آفتابگردان درشرایط کم آبیاری، آزمایشی بصورت طرح اسپلیت پلات فاکتوریل درقالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار درسال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ درمزرعه آموزشی وپژوهشی سازمان جهادکشاورزی استان کرمانشاه انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل رژیمهای مختلف آبیاری در چهار سطح و بعنوان عامل اصلی : ۱= W آبیاری درتمام فصل رشد، ۲= W قطع آبیاری درمرحله گلدهی ، ۳= W قطع آبیاری درمرحله پرشدن دانه ، ۴= W قطع آبیاری درمرحله گلدهی وپرشدن دانه وعامل فرعی ترکیب محلولپاشی نانوکلات وکیتوزان. نانوکلات درچهارسطح : ۱= N نانوکلات روی ۵ درهزار، ۲= N نانوکلات منگنز ۵ درهزار، ۳= N
نانوکلات روی ومنگنز هرکدام ۵ درهزار، ۴= N عدم مصرف نانو کلات وعامل محلولپاشی
کیتوزان دردوسطح : ۱= K
کیتوزان به میزان پنج گرم درلیتر، ۲= K عدم مصرف کیتوزان. نتایج حاصله نشان داد که ازنظر میزان
عملکرد دانه ، بین تیمارهای مختلف تفاوت آماری معنی داری درسطح ۱% وجود داشت بطوریکه بیشترین مقدار عملکرددانه با ۴۴۸۸ کیلوگرم درهکتار مربوط به شرایط بدون تنش آبیاری، مصرف
کیتوزان وعدم مصرف نانوکلات، وکمترین مقدارآن با ۲۴۷۱ کیلوگرم درهکتار مربوط به تنش درمراحل گلدهی وپرشدن دانه بود و تنش خشکی درمرحله گلدهی باعث ۴۵% نقصان درعمکرد دانه شد. شرایط بدون تنش خشکی توام با مصرف نانوکلاتها سبب کمترین قطر پوکی دانه ها cm) ۹۶/۱) شد اما وجود تنش درمراحل گلدهی وپرشدن دانه سبب افزایش ۱/۵۵ درصدی قطرپوکی دانه ها شد. تنش خشکی درمراحل گلدهی وپرشدن دانه باعث کاهش ۱/۲۰ درصدی ارتفاع بوته شد.همچنین ، تنش خشکی درمرحله گلدهی وعدم مصرف
کیتوزان ونانوکلات روی ومنگنز باعث کاهش قطرساقه به mm ۹/۱۴ شدکه ۳/۳۲ درصد نسبت به شرایط بدون تنش کمتر بود. بیشترین
قطر طبق cm ۷/۱۷ درشرایط بدون تنش و مصرف
کیتوزان ومصرف نانوکلاتها بود که نسبت به شرایط تنش در مرحله گلدهی وعدم مصرف
کیتوزان وعدم مصرف نانوکلاتها، ۴/۱۸ درصد افزایش داشت . بطورکلی ، محلولپاشی باکیتوزان ونانوکلاتهای روی ومنگنز تاثیر مثبتی دربهبود صفات مرفولوژیکی و
عملکرد دانه درشرایط تنش داشت .