تاثیر محرومیت غذایی بر برخی از پاسخ های فیزیولوژیک بچه ماهی کلمه خزری (Rutilus caspicus, Yakovlev, ۱۸۷۰) هنگام سازگاری با آب دریای خزر

این مطالعه با هدف بررسی عملکرد فیزیولوژیک بچه ماهیان کلمه در صورت رهاسازی مستقیم به آب دریای خزر به مدت دو هفته انجام شد. بدین منظور، ۵۴۰ عدد بچه ماهی در قالب ۶ تیمار آزمایشی (هر یک با ۳ تکرار) به طور تصادفی در مخازن پرورش قرار گرفتند: ۱) افزایش ناگهانی شوری و غذادهی در تمام دوره آزمایش (Ab.F)؛ ۲) افزایش ناگهانی شوری و عدم غذادهی (Ab. S)؛ ۳) افزایش تدریجی شوری و غذادهی (Gr. F)؛ ۴) افزایش تدریجی شوری و عدم غذادهی (Gr. S)؛ ۵) نگهداری در آب شیرین (تیمار شاهد) و غذادهی (C.F)؛ و ۶) نگهداری در آب شیرین (تیمار شاهد) و عدم غذادهی (C.S). میزان مرگ و میر بچه ماهیان و فراسنجه ­های فیزیکوشیمیایی آب در تمام دوره آزمایش به صورت روزانه ثبت شد. اسمولالیته، یون­های سدیم، پتاسیم، کلر، پروتئین کل، کلسترول، تری­گلیسرید، گلوکز و آنزیم­های کبدی ALP، ALT و AST، پس از ۱۴ روز سنجش شد. نتایج نشان داد، میزان پروتئین، کلسترول و تری گلیسرید در ماهیان تغذیه شده طی انتقال به شوری دچار تغییر چندانی نشد، اما محرومیت غذایی دو هفته ­ای باعث کاهش میزان آنها شد. از طرف دیگر، افزایش میزان اسمولالیته و یون­ های سدیم، کلر و پتاسیم در بچه ماهیان کلمه خزری تنها تحت تاثیر افزایش شوری قرار گرفت و محرومیت غذایی تاثیری در سطح آنها نداشت. گلوکز طی گرسنگی در ماهیان تیمار­های مختلف کاهش یافت، اما میزان آن در ماهیان تیمار­های افزایش مستقیم و تدریجی شوری نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. آنزیم­ های کبدی نیز با افزایش میزان خود به سازگاری بچه ماهیان با افزایش شوری و محرومیت غذایی کمک کردند. بنابراین، بچه ماهیان کلمه خزری در وزن رهاسازی ۲-۱ گرم قابلیت سازگاری با آب لب شور دریای خزر را دارند و به راحتی نسبت به شرایط عدم دسترسی به غذای مناسب در محیط آبی جدید تا دو هفته مقاوم هستند.

تاثیر محرومیت غذایی بر برخی از پاسخ های فیزیولوژیک بچه ماهی کلمه خزری (Rutilus caspicus, Yakovlev, ۱۸۷۰) هنگام سازگاری با آب دریای خزر Keywords:

ماهی کلمه خزری (Rutilus caspicus) , محرومیت غذایی , سازگاری شوری , تنظیم یونی , آنزیم های کبدی