بررسی اثرات توام ژنوتیپ و تنش شوری برصفات مرتبط با جوانه زنی و رشد رویشی درنخود زراعی

در این تحقیق اثر تنش شوری بر جوانه زنی و تجمع ماده خشک در قسمت های مختلف واریته های نخود مورد مطالعه قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد. فاکتورها شامل 6 رقم نخود (جم، بیونیج، هاشم، آزاد، آرمان و ILC482) و 4 سطح شوری (40،80 و 120 میلی مولار کلریدسدیم) بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که درصد جوانه زنی در تمام ارقام با افزایش سطح شوری به صورت معنی داری کاهش یافت. ILC482 با 98.5% بیشترین درصد جوانه زنی را نشان داد. همچنین ILC482 و بیونیج به ترتیب، بیشترین و کمترین مقدار ماده خشک را در مرحله جوانه زنی، در حالی که حجم و هاشم، بیشترین و کمترین مقدار تجمع ماده خشک را در مرحله رشد رویشی در این مطالعه نشان دادند. همچنین نسبت اندام های هوایی به ریشه در سطوح بالای شوری در مقایسه با شاهد افزایش یافت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که اندام های هوایی نسبت به ریشه کمتر تحت تأثیر اثرات تنش شوری قرار می گیرد. ILC482بیشترین مقدار مقاومت روزنه ای را نشان داد و می توان این رقم را به عنوان مقاوم ترین واریته معرفی کرد.

Keywords:

شوری , جوانه زنی , رشد رویشی , نخود , مقاومت روزنه ای