جستاری در اختلال روانی دو قطبی بر سلب حضانت پدر

حقوق خانواده از مهمترین اقسام حقوق در همه جوامع و بالاخص جامعه ایرانی است؛ زیرا عقد نکاح بطور مستقیم با نهاد خانواده و حقوق زوج، زوجه و فرزندان در ارتباط است. از جمله موضوعات مهمی که در دسته حقوق خانواده دسته بندی می شود، موضوع «حضانت» است. حضانت نوعی ولایت و سلطنت بر کودک و مجنون به منظور نهداری و تربیت آنهاست که از جمله حقوق و تکالیف والدین به شمار می رود. بطور دقیق تر می توان گفت که حضانت، نگهداری و تربیت اطفال است به گونه ای که صحت جسمانی و تربیت وی با توجه به نیازمندی های حال و آینده او، و وضع و موفقیت والدین طفل تامین می گردد. مسئله حضانت و اولویت هریک از پدر و ما در برای نگهداری و سرپرستی و ملاقات آنان با طفل، زمانی مطرح می شود که زوج و زوجه از هم جدا می شوند. موضوع حضانت مطابق با قوانین ۱۱۶۸ تا ۱۱۷۹ قانون مدنی و همچنین در قانون حمایت از خانواده طی مواد ۴۰ تا ۴۷ مورد توجه قانونگذار قرار گرفته است. قانونگذار مدنی، موارد سلب حضانت از زوج یا زوجه را بطور انحصار در قوانین موضوعه گردآوری کرده است؛ لکن در میان آن موارد، «اختلال روانی دوقطبی» زوج یا زوجه هیچ جایگاهی نداشته و به آن اشاره نشده است. ویژگی های «اختلال روانی دوقطبی» در زوج یا زوجه در سطوح مختلف بگونه ای است که آثار آن بر موضوع حضانت قابل توجه است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی درصدد ارزیابی جگونگی آثار «اختلال روانی دوقطبی» بر سلب حضانت است.