ارتقا سازوکارهای نظارتی حکمرانی سلامت به عنوان عاملی موثر بر کنترل کم گزارش دهی (UR) بیماری های ناشی از مواد غذایی

سلامت، ارزشی بنیادین، حقی انسانی، هدفی اجتماعی، نیرویی مولد، معیاری برای موفقیت کشورها، راهبردی جهانی و معرف حکمرانی مطلوب برای توسعه پایدار است. در این چارچوب عوامل تعیین کننده سلامت جمعیت درهم تنیده هستند و نمی توان انتظار داشت که تنها با سرمایه گذاری در مراقبت های پزشکی، سلامت جامعه را ارتقا داد. زیرا مراقبت های پزشکی تنها در حدود ۲۰ درصد از تغییرات در پیامدهای سلامتی جامعه تعیین کننده هستند، در حالی که ۸۰ درصد متاثر از تعیین کننده های اجتماعی سلامت (SDH) است. در این میان مصرف مواد غذایی ناسالم و عفونت های ناشی از آن و عدم نظارت بر فرآیند رسیدگی، عاملی موثر در این زمینه است. مطالعات موجود تعداد کل بیماری های مرتبط با غذا را ۳۳ میلیون مورد در سال برآورد کرده است که این امر گواه بر مسئله مندی موضوع عفونت های UR است. عفونت های UR ، عفونت هایی هستند که افراد به دنبال مراقبت های بهداشتی هستند، اما رویداد سلامتی آنها توسط سیستم نظارت ثبت نمی شود و از طریق سیستم اطلاع رسانی، گزارش نمی شود. این مسئله نشان از ضعف سازوکارهای نظارتی نظام حکمرانی سلامت بر فرایندها دارد. به طوری که سیستم نظارتی بر بیماری های ناشی از غذا تمام اطلاعات مورد نیاز را ارائه نمی دهد، بنابراین ترکیبی از رویکردها، همراه با تحلیل داده ها و تفسیر انتقادی یافته ها باید برای تصمیم گیری خوب سلامت عمومی استفاده شود. در این راستا ارتقا سازوکارهای نظارتی حکمرانی سلامت نقش مهمی در به حداقل رساندن UR بیماری های غذازاد دارد. لذا سیستم های نظارتی قوی، مکانیسم های گزارش دهی در دسترس و استراتژی های ارتباطی واضح برای جمع آوری داده های دقیق ضروری هستند.

Keywords:

حکمرانی سلامت , کم گزارش دهی , بیماری غذازاد , توسعه پایدار