مدیریت تلفیقی به عنوان یک استراتژی پایدار در کنترل عارضه زوال مرکبات

عارضه زوال مرکبات تاکنون منجر به وارد آمدن صدمات شدید به باغات به ویژه در استان های جنوب کشور شده است. پژوهش حاضر در قالب بلوک های کامل تصادفی به مدت دو سال در جیرفت اجرا شد. تیمارها شامل ۱. تیمار شاهد، ۲. مدیریت بهینه (آبیاری، کود و به باغی)، ۳. مدیریت بهینه به علاوه سیلیکات پتاسیم، ۴ .مدیریت بهینه به همراه سایه بان و مالچ، ۵. مدیریت بهینه به همراه قارچ میکوریزا و تریکودرما و سموم قارچ کش و نماتدکش، ۶. تیمار ۵ به همراه تزریق نیترات کلسیم و ۷. تیمار ۵ به همراه کود آبیاری نیترات کلسیم و عناصر میکرو به صورت محلول پاشی بود. تعداد شاخ و برگ جدید، مساحت برگ، عملکرد، طول و قطر میوه و غلظت برخی عناصر ماکرو و میکرو در برگ اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تیمار شاهد دارای کمترین عملکرد و تیمار چهار (مدیریت بهینه به همراه سایه بان و مالچ) بیشترین عملکرد (۵۰/۲ کیلوگرم برای هر درخت) را به خود اختصاص داد. تعداد شاخ و برگ جدید (بهاره و تابستانه) در تیمار چهار، ۱۹۱ عدد و در تیمار شاهد ۷۶  عدد بود. در تیمار چهار میانگین سطح برگ ۴۱/۸ و در تیمار شاهد ۲۹/۴ سانتی متر مربع بود که ۴۲/۲ % نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان داد. مقایسه آماری میانگین سایر پاسخ ها نیز نشان داد که تیمار چهار نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی داری داشت. به نظر می رسد عارضه زوال در این منطقه ناشی از مجموعه ای از عوامل متعدد تنش های زنده و غیرزنده است. بنابراین اعمال مدیریت بهینه آبیاری و تغذیه تلفیقی همراه با استفاده از مالچ گیاهی در منطقه سایه انداز درختان و بکارگیری سایه بان می تواند به عنوان راهکار مناسب در بهبود عارضه زوال مرکبات در منطقه جنوب استان کرمان مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

Optimum irrigation , Integrated Nutrient , Shade , Calcium Nitrate , Plant Mulch , آبیاری بهینه , تغذیه تلفیقی , سایبان , نیترات کلسیم , مالچ گیاهی