بررسی میزان اثرگذاری تقویت کننده های مثبت ومنفی (تشویق وتنبیه ) روی عملکرد دانش آموزان

اگربه دنبال بروزیک رفتار،ازتقویت کننده استفاده کنیم ،قوت آن رفتارافزایش می یابد.تشویق و تنبیه دو روش تربیتی است که برای رعایت مقررات و انضباط باید در مدارس مدنظر قرار گیرد.عملکردمعلم عبارت است از »تصمیم گرفتن درباره شرایط استفاده ازتقویت کننده هابه گونه ای که به یادگیری دانش آموزان منتهی شود.« تنبیه در مواردی به کار می رود که رفتار دانش آموز ،ناپسند برخلاف مقررات و غیر دلخواه است و می خواهیم آن را خاموش و تضعیف کنیم .تنبیه به معنای آگاهانیدن، بیدار کردن، واقف گردانیدن به چیزی ، آگاه و هوشیار کردن آمده است . این دو روش باید به طور صحیح به کار رود تا موجب آرامش خاطر گردد .در مورد تشویق و تنبیه مطالعات زیادی توسط روانشناسان صورت گرفته است و از دیرباز مناقشه بر میزان اثربخشی تنبیه میان دیدگاه های مختلف روان شناختی علوم تربیتی و اسلام وجود داشته است . این مطالعات نشان می دهد که اثر تشویق بیش از تنبیه است و تا جایی که ممکن است باید از تنبیه خودداری شود زیرا تنبیه عوارضی ناخوشایند را در بر دارد. این مقاله ازنظرهدف یک مقاله کاربردی است وروش پژوهش درآن توصیفی -تحلیلی بوده ونحوه جمع آوری اطلاعات نیزبه صورت کتابخانه ای وسندکاوی می باشد.در نتیجه به دست آمدازتحقیقات مشخص شدکه اکثر دانش آموزان با تنبیه بدنی مخالف هستند با این وجود اقلیت بزرگی از آنان نیز دید مثبتی به تنبیه بدنی داشته و یا نسبت به آن نظر خاصی ندارند.

Keywords:

تقویت کننده , تنبیه , تشویق , خاموشی