نگاهی با محوریت محیطزیست، بر سیاستگذاری مسئولیت اجتماعی صنایع در ایران ؛ (با نگاهویژه به صنایع نفت و گاز کشور)

امروزه تخریب روزافزون محیطزیست و منابع طبیعی، یک چالش اساسی و مهم در زندگی بشر محسوب می شود. افزایش بحران های زیست محیطی در جهان و پیامدهای بلندمدت ناشی از آن در زندگی انسان ها، باعث شده که اهمیت مباحث مرتبط با محیط زیست و مسائل زیست محیطی افزایش یابد. جامعه شناسان تلاش می کنند تا عوامل موثر بر گرایش انسان در حفظ محیط زیست را شناسایی کنند. دراین میان، مسئولیت پذیری اجتماعی می تواند تا حدودی از مسائل و مشکلات محیط زیستی بشر بکاهد. لذا امروزه موضوع مسئولیت اجتماعی شرکت ها، به یکی از رایج ترین موضوعات دانشگاهی و دنیای کسب و کار تبدیل شده است. بر اساس مفهوم مسئولیت پذیری اجتماعی، از آنجایی که سازمان ها نیز مانند اشخاص حقیقی، عضوی از اجتماع به شمار می روند و مانند سایر اعضای جامعه در برابر محیط پیرامون خود مسئولیت دارند، ضروری است که علاوه بر بهبود عملکرد اقتصادی خود، ارتقای استانداردهای زندگی اجتماعی و زیست محیطی افراد جامعه را نیز در دستورکار قرار دهند. ایران که به عنوان چهارمین مالک ذخایر نفتی جهان و دومین مالک ذخایر گازی جهان شناختهمی شود، در این بین به شکل محسوس و شدیدی محیط زیست آن در معرض آلودگی های ناشی از صنعت نفت و گاز است. لذا شرکت های نفتی و گازی آن دارای تعهد به گروه های جامعه غیر از سهامداران هستند که فراتر از قانون و قراردادها است. آنها در حیطه حقوق محیط زیستی که بر رعایت استاندارهای زیست محیطی با رویکرد توسعه پایدار تاکید دارد، مسئولیت دارند. به همین دلیل تحقیق پیشرو با هدف بررسی مفاهیم و تاریخچه تئوری مسئولیت اجتماعی، و همچنین بررسی وضعیت سیاستگذاری، جنبه های قانونی و چالش های مسئولیت اجتماعی صنایع در ایران با محوریت نگاهی محیط زیستی توام با در نظر گرفتن جایگاه ویژه صنایع نفتی و گازی در آن، با روشی تحلیلی و کتابخانه ای صورت گرفته.