مقایسه علف کش فنوکساپروپ پی اتیل + متری بوزین با برخی علف کش های متداول در مزارع گندم (Triticum aestivum L.)
Publish place: Journal of Crop Production، Vol: 17، Issue: 1
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 14
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EJCP-17-1_008
تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1403
Abstract:
سابقه و هدف: علف های هرز یکی از مهمترین عوامل محدود کننده زیستی در تولید گیاهان زراعی است؛ مقدار خسارت علف های هرز در مزارع گندم ایران ۲۵ تا ۳۰ درصد گزارش شده است. همچنین، کاربرد علف کش ها، مهمترین روش کنترل علف های هرز در غلات می باشد. کاهش تناوب زراعی و افزایش بی رویه مصرف علف کش ها سبب گسترش گونه های سخت کنترل مانند چچم سخت (Lolium rigidum Gaudin) در مزارع شده است. استفاده از علف کش های پیش مخلوط یکی از متداول ترین روش ها برای افزایش کارایی علف کش ها و گسترش طیف کنترل علف های-هرز به شمار می رود. این آزمایش با هدف بررسی کارایی علف کش پیش مخلوط فنوکساپروپ پی اتیل + متریبوزین در کنترل علف های هرز مزراع گندم در مناطق مختلف انجام شد.مواد و روشها: این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۱۰ تیمار و ۴ تکرار در چهار منطقه کرج، شهرکرد، کرمانشاه و داراب در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد بروموکسینیل+ ام سی پی آ (برومایسید ام آ، ۴۰% EC) + کلودینافوپ پروپارجیل (تاپیک، ۸% EC) به ترتیب به مقدار ۵/۱ + ۱ لیتر در هکتار، تری بنورون متیل (گرانستار، ۷۵% DF) به مقدار ۲۰ گرم در هکتار + تاپیک به ترتیب به مقدار ۱ لیتر در هکتار، بروموکسینیل+ ام سی پی آ (برومایسید ام آ) + فنوکساپروپ پی اتیل+ مفن پایر دی اتیل (پوماسوپر، ۷.۵% EW) به ترتیب به مقدار ۵/۱ + ۱ لیتر در هکتار، مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون متیل سدیم+ مفن پایر دی اتیل (آتلانتیس، ۱.۲% OD) به مقدار ۵/۱ لیتر در هکتار، مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون متیل سدیم+ دیفلوفنیکان+ مفن پایر دی اتیل (اتللو، ۶% OD) به مقدار ۶/۱ لیتر در هکتار، متریبوزین (سنکور، ۷۰% WP) به مقدار ۸۰۰ گرم در هکتار، فنوکساپروپ پی اتیل+ متریبوزین (به اختصار فنومتری، ۲۱.۳۷% EC) به مقدار ۸/۰، ۱ و ۲/۱ لیتر در هکتار و شاهد وجین دستی بودند.یافته ها: علف های هرز غالب مناطق مختلف آزمایش دارای ۱۲ گونه بودند؛ که شامل یولاف وحشی زمستانه در سه منطقه کرج، کرمانشاه و شهرکرد، پیچک در داراب و کرمانشاه، خاکشیر ایرانی در کرج و شهرکرد و چچم در کرج و داراب مشترک بودند. سایر علف های هرز غالب به ترتیب شامل گل گندم و چاودار در شهر کرد، بی تی راخ و غربیلک در کرمانشاه، گلرنگ وحشی و یونجه زرد در داراب، شاه تره و شیر تیغک در کرج بودند. نتایج نشان داد، کاربرد تیمارهای علف کش سبب کاهش معنی دار تراکم و وزن خشک گونه های علف های هرز و افزایش معنی دار عملکرد دانه گندم شدند. همچنین، با افزایش مقادیر کاربرد علف کش فنومتری کارایی کنترل علف های هرز در مناطق مختلف افزایش یافت. کاربرد علف کش فنومتری (۲/۱ لیتر در هکتار) توانست تراکم علف های هرز شاه تره و شیر تیغک (۹۲ درصد)؛ یولاف وحشی زمستانه، گلرتگ وحشی و یونجه زرد (۴۵ تا ۵۵ درصد)؛ پیچک، خاکشیر ایرانی، چچم سخت، غربیلک (۳۵ تا ۴۵ درصد) و گونه های گل گندم، بی تی راخ و چاودار (کمتر از ۲۰ درصد) کاهش دهد؛ درمقابل، عملکرد دانه ی گندم (۵ تا ۱۰ درصد) در مناطق مختلف افزایش یافت. مطلوب ترین تیمار در کنترل چچم سخت از کابرد علف کش سنکور (۷۵ تا ۸۰ درصد) حاصل شد. در مجموع، گونه های چاودار، چچم سخت، گل گندم و پیچک به ترتیب سخت تر از گونه های دیگر کنترل شدند. همچنین، تاثیر علف کش اتللو در چهار منطقه آزمایش مطلوب تر از سایر علف کش ها بود و عملکرد دانه را ۱۴ تا ۱۹ درصد افزایش داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج چهار منطقه ی آزمایش، کارایی علف کش فنومتر در کنترل گونه های علف هرز (بجر شاه تره و شیر تیغک) کمتر از سایر علف کش ها بود. بنابراین، علف کش فنومتر به دلیل بودن محدودیت در طیف کنترل علف های هرز و عدم کارآیی مطلوب در کنترل اغلب گونه های آزمایش، در مقادیر استفاده شده قابل توصیه نیست.
Keywords:
Authors
ابراهیم ممنوعی
استادیار بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، داراب، ایران
محمدرضا کرمی نژاد
مربی پژوهشی، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
پیمان ثابتی
مرکز تحقیقات کشاورزی
دلاور بهروزی
استادیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان چهار محال و بختیاری، سازمان تحقیقات، آموزش
مهدی مین باش معینی
استاد، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
مهدی مجاب
مربی پژوهش، بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، داراب، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
