بررسی اثربخشی روش تدریس معکوس بر خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان پایه ششم شهر گنبد کاووس

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی روش تدریس معکوس بر خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان پایه ششم شهر گنبد کاووس بود. این پژوهش از لحاظ کاربردی و از لحاظ جمع آوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون به همراه گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر گنبد کاووس به تعداد ۱۰۲۲ نفر بودند. با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، ۳۰ نفر از دانش آموزانی که پایین ترین نمره را در پرسشنامه خودپنداره تحصیلی به دست آوردند، به عنوان نمونه آماری این پژوهش انتخاب شدند و در مرحله آخر، ۱۵ نفر در گروه آزمایش (یادگیری معکوس) و ۱۵ نفر در گروه کنترل (یادگیری سنتی) به صورت تصادفی قرار گرفتند. دانش آموزان گروه آزمایش تحت آموزش تدریس به روش معکوس قرار گرفتند؛ در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند و هیچ آموزشی را دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یسین چین (۲۰۰۴) بود. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته های توصیفی نشان داد که میانگین نمرات خودپنداره تحصیلی در پس آزمون نسبت به مرحله پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. یافته های استنباطی نیز نشان داد که استفاده از روش تدریس به روش معکوس می تواند بر ارتقای سطح خودپنداره تحصیلی دانش آموزان پایه ششم شهر گند کاووس موثر باشد (۰۰۱/۰).

Keywords:

روش تدریس معکوس , خودپنداره تحصیلی , دانش آموزان