توسعه روزافزون فناوری های اطلاعات و ارتباطات و پیشرفت سریع آن،
یادگیری سیار را به وجود آورده است. یادگیری سیار، در واقعیک مدل از یادگیری الکترونیکی می باشد که از طریق فناوری های سیار از قبیل تلفن همراه انجام میشود. ازآنجاییکه آموزش سنتیدارای عملکردهای ثابت، زمان اجرای طولانی و دقت پایین و مواردی ازاین قبیل است،
یادگیری سیار در
آموزش هوشمند ورود پیداکرده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر جهت بررسی جایگاه
یادگیری سیار در
آموزش هوشمند میباشد. این پژوهش به شیوه مرورنظام مند در آذرماه ۱۴۰۲ (نوامبر ۲۰۲۳) انجام شد و بروز رسانی بیشتر در بهمن ماه ۱۴۰۲ (ژانویه ۲۰۲۴) صورت گرفت. جستجودر پایگاه های اطلاعاتی Scopus ، ProQuest ، Science Direct ، Wiley ، Springer و Web of Science ، نورمگز، ایرانداک و مرکزاطلاعات علمی جهاد دانشگاهی بر اساس واژگان کلیدی انجام شد. بر این اساس از میان ۹۸۶ مقاله، ۲۲۳ مقاله انتخاب و پس ازعبور از معیارها و غربالگری، ۲۰ مقاله جهت انجام پژوهش انجام شد. یافته ها نشان میدهد فناوری های هوشمند، به عنوان موثرترینراهکار جهت بهبود یادگیری شناخته می شود.
یادگیری سیار در
آموزش هوشمند به واسطه نقش مکملی این دو است که در طی چندسال اخیر در صدر پژوهش ها قرار گرفته است به نوعی که
یادگیری سیار به عنوان بستری برای
آموزش هوشمند تلقی میشود. لذاکاربرد هر کدام به تنهایی چندان کارساز نخواهد بود. نتایج پژوهش ها نشان میدهد بخش طراحی و برنامهریزی
یادگیری سیار درآموزش هوشمند، به خوبی بخش اجرایی پیش نرفته است. بنابراین باتوجه به نقاط قوت، انتظار می رود روند تصاعدی پژوهش در اینزمینه افزایش یابد و پژوهشگران، کانون توجه خود را به سمت بررسی بخش طراحی و سازماندهی
یادگیری سیار در آموزش هوشمندمعطوف نمایند.