حکمت حکمرانی خوب در ایجاد همگرایی اجتماعی در بحران های فراگیر(بررسی موردی؛ ایجاد همگرایی در مواجهه با بحران فراگیرکرونا)

در اقصی نقاط کره خاکی از زمان آغاز حیات انسان تاکنون مهم ترین شیوه در مواجهه با انواع بلایای طبیعی و غیرطبیعی که بشر با آن روبرو شده همبستگی و اتحاد بوده است؛ که البته این مهم جز در سایه حکمت و دانش پدیدار نخواهد گشت. به تناسب شکل گیری اجتماعات گوناگون و ایجاد فرهنگ های متفاوت و به موازات رشد و پیشرفت انسان و حرکت آن به سوی تکامل و تعالی مدل این وفاق نیز تغییراتی داشته است. با تشکیل دولت ها در سایه تصمیمات جوامع به شکل امروزی عوامل متعددی در ایجاد این یکدست شدن، نقش اساسی داشته است که حتما اندیشه مترقی انسان نیز دراین خصوص تاثیرگذار بوده است. اما آنچه اسباب تفکر در این مهم را فراهم نموده چگونگی بوجود آمدن این بهم پیوستگی در مواقع لزوم و جلوگیری از عدم یکپارچگی آن است. علی الخصوص در ایامی که زندگی آحاد جامعه درگیر بحران های متعدد می شود. در پی تاثیرگذاری اندیشه های متعدد در شکل گیری حکومت ها و تلاش بی شائبه اندیشمندان و متفکران در رسیدن به یک مدل مناسب و سرآمد از حکمرانی، اندیشه «حکمرانی خوب» در دهه های اخیر مورد توجه قرار گرفت. حکمرانی خوب با بهره گیری مناسب از حکمت با تعاریف گوناگون از سوی صاحبان خرد روبرو شد و در پی سیر تکاملی خود با اصول مختلفی معرفی شد که هرکدام نقش حیاتی و مهم می توانند در جامعه ایفاء نمایند. مشارکت، پاسخگویی، شفافیت، حاکمیت قانون و... از جمله این اصولند که در وصف هر یک از این اصول مطالب بیشماری قابل بررسی است. اما آنچه در این مجال به آن پرداخته شد مساله شکل گیری وفاق عمومی یا به تعبیری مناسب «همگرایی اجتماعی» به عنوان یکی از اصول اساسی در حکمرانی خوب بود که البته در این میان به نقش «حکمت» در حکمرانی خوب نیز پرداخته شد.

Keywords:

حکمرانی خوب , حکمت , همگرایی اجتماعی , بحران های فراگیر , کرونا