اثربخشی آموزش مهارتهای خودتنظیمی هیجانی بر هوش هیجانی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم آموزش وپرورش ناحیه دو کرمان

این پژوهش با هدف بررسی" اثربخشی آموزش مهارتهای خودتنظیمی هیجانی بر هوش هیجانی و تاب آوریتحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم آموزش وپرورش ناحیه دو کرمان" انجام شد. روش این تحقیق نیمهتجربی با پیش آزمون- پس آزمون، جامعه آماری دانش آموزان دختر پایه ششم مدارس ناحیه ۲ کرمان است کهبر اساس آمار آموزش و پرورش ناحیه ۲ کرمان به تعداد ۳۶۷۱ نفر، نمونه آماری ۶۰ نفر از دانش آموزان دخترپایه ششم ابتدایی ناحیه دو آموزش وپرورش کرمان و روش نمونه گیری روش در دسترس است. ابزار اینتحقیق ۲ پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی شات و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز است. آموزشمهارتهای خودتنظیمی هیجانی بر اساس پروتکل آموزشی مهارتهای خودتنظیمی هیجانی زیمرمن و ریزمبرگ(۱۹۹۷) در ۸ جلسه برگزار شد. تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام شد و برای اثبات فرضیهها از آزمون آماری T همبسته و نرم افزار spss استفاده شد. نتایج توصیفی تحقیق نشان داد قبل از آموزش خودتنظیمی هیجانی میانگین هوش هیجانی دانش آموزان در حد متوسط و میانگین تاب آوری تحصیلی دانشآموزان در حد متوسط بود. بعد از آموزش خود تنظیمی نیز میانگین هوش هیجانی دانش آموزان در حد متوسطو میانگین تاب آوری تحصیلی دانش آموزان در حد متوسط است. نتایج فرضیات نیز نشان داد فرضیه "ارتباطآموزش مهارتهای خودتنظیمی هیجانی هوش هیجانی" تایید و فرضیه" ارتباط آموزش مهارتهای خودتنظیمیهیجانی و تاب آوری تحصیلی" رد شد.

Keywords:

خود تنظیمی هیجانی , تاب آوری تحصیلی , هوش هیجانی