اثر سطوح بالای اسیدهای صفراوی به عنوان یک امولسیفایر برون زا بر کیفیت لاشه در جوجه های گوشتی

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سطوح مختلف اسیدهای صفراوی بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی انجام شد. در این تحقیق از ۳۰۰ قطعه جوجه گوشتی نر و ماده سویه راس ۳۰۸ یک روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با ۵ تیمار و ۶ تکرار و ۱۰ قطعه جوجه به ازای هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد بر پایه ذرت و کنجاله سویا و جیره حاوی ۰/۱ درصد امولسیفایر، ۰/۲۵ درصد اسید صفراوی ۰/۵ درصد اسید صفراوی و ۱ درصد اسید صفراوی بودند. نتایج نشان داد که درصد سینه و چربی شکمی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. وزن نسبی سینه در جوجه های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف اسیدهای صفراوی بیشتر از مقدار مربوط به تیمار حاوی امولسیفایر تجاری بود (۰/۰۵>P). چربی شکمی نیز در تیمار ۰/۵ و ۱ درصد اسیدهای صفراوی و امولسیفایر تجاری کمتر از مقدار مربوط به پرندگان تیمار شاهد بود (۰/۰۵>P). به طور کلی می توان بیان کرد که استفاده از ۰/۵ و ۱ درصد اسید صفراوی در جیره می تواند از طریق جبران بازچرخ اسیدها و نمک های صفراوی، عملکرد لاشه را بهبود دهد و باعث کاهش چربی حفره بطنی و بهبود وزن نسبی سینهشود.

Keywords:

اسیدهای صفراوی , خصوصیات لاشه , جوجه های گوشتی , چربی شکمی , امولسیفایر