سابقه و هدف: سه عامل ایمنی، حادثه و
بدبینی در
تاب آوری شغلی تاثیر دارند. هدف پژوهش حاضر، پیشبینی
تاب آوری شغلی
آتش نشانان بر اساس جو ایمنی کار،
حوادث شغلی و
بدبینی سازمانی می باشد که در بین پرسنل سازمان آتش نشانی تهران در نظر گرفته شده است.
موادها و روش ها: پژوهش حاضر به روش همبستگی بین متغیرها با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS به روش رگرسیونی انجام شده است. جامعه آماری از بین ۱۶ ایستگاه و ۳۰۰ نفر آتش نشان شاغل در سازمان آتش نشانی تهران و از مرتبه های شغلی مختلف به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است. پایایی پرسشنامه به وسیله آلفای کرونباخ برای پرسشنامه
بدبینی سازمانی، ایمنی کار نودریک و
تاب آوری شغلی مورگان لیون به ترتیب ۰/۸۷، ۰/۵۵ و ۰/۸۵ به دست آمد. روایی پرسشنامه با استفاده از طیف لیکرت ۵ نقطه ای مورد تایید خبرگان در سازمان آتش نشانی تهران قرار گرفت. مطالعات گوناگونی پیرامون ابعاد، مولفه ها و شاخص های
تاب آوری صورت گرفته است، اما در زمینه
تاب آوری شغلی
آتش نشانان از نظر مولفه های جو ایمنی کار،
حوادث شغلی و
بدبینی سازمانی تحقیقاتی صورت نگرفته است، لذا پژوهش حاضر از این منظر دارای نوآوری است.
یافته ها: یافته ها حاکی از همبستگی بین جو ایمنی کار،
حوادث شغلی و
بدبینی سازمانی است. مقدار آماره محاسبه شده و درست نمایی بیشینه برای مدل ساختاری مشخص گردید و حاصل ۹۷/۴۶۷۳ به دست آمد، این نتیجه دارای توزیع کاری مربع است که مقدار معنی داری آن (sig<۰.۰۵) مناسب بودن مدل ساختاری را تایید می کند.
نتیجه گیری: برطبق نتایج بین دو مقیاس ایمنی کار و تاب آوری، همبستگی مثبتی وجود دارد و بیانگر آن است که با بهبود شرایط ایمنی کار،
تاب آوری پرسنل افزایش می یابد و برعکس. اما
بدبینی سازمانی ارتباط منفی با
تاب آوری دارد و اشاعه آن باعث کاهش
تاب آوری پرسنل شده است. براساس نتایج پژوهش، وضعیت جو ایمنی در بین
آتش نشانان مطلوب نیست و عدم توجه به مسائل ایمنی و تصمیمات اتخاذشده در این زمینه و بی توجهی به معیشت و ارتقای پست آنان باعث
بدبینی سازمان در بین پرسنل شده است. آزمون تحلیل واریانس حاصل از این پژوهش نشان داد که
جو ایمنی کار در بین
آتش نشانان با گروه سنی، سطوح تحصیلات و تجربه آنان ارتباط معناداری دارد.