بررسی رابطه مهارتهای زندگی، تاب آوری و کیفیت رابطه زناشویی زوجین شهر اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه مهارتهای زندگی، تاب آوری و کیفیت رابطه زناشویی بود. روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل معادله ساختاری بود. جامعه شامل، کلیه زوجین شهر اصفهان بود که حداقل یک و حداکثر پنج سال از ازدواجشان گذشته باشد. در این پژوهش، از سه پرسشنامه کیفیت ادراک شده از ابعاد رابطه زناشویی، مقیاس تاب آوری کانر - دیویدسون و پرسشنامه مهارتهای زندگی استفاده شد. دادهها با استفاده از نرم افزارهای SPSS 15 و Amos 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روشهای آماری مورد استفاده در این پژوهش، آمار توصیفی شامل تمایل مرکزی و پراکندگی، و آمار استنباطی شامل برآورد پارامترهای مختلف با تاکید بر پارامترهای گاما (اثر متغیرهای بیرونی بر درونی) و بتا (اثر متغیرهای بیرونی بر درونی) و آزمون تفاوت معنادار مقادیر برآورد شده با مقدار صفر بر مبنای مقدار نسبت بحرانی (CR)، بود. یافته های پژوهش نشان دادند که مهارتهای زندگی بر کیفیت رابطه زناشویی تاثیرگذار است اما این تاثیرگذاری از طریق تاب آوری به نسبت تاثیر مستقیم آن، بیشتر است.

Keywords:

کیفیت رابطه زناشویی , مهارتهای زندگی , تاب آوری , مدل معادله ساختاری