بررسی رابطه مدیریت استعداد با سرمایه معنوی در بین دبیران تربیت بدنی شهراصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مدیریت استعداد با سرمایه معنوی در بین دبیران تربیت بدنی دوره متوسطه اول شهر اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دبیران تربیت بدنی دوره متوسطه اول شهر اصفهان که تعداد آنها 3951 نفر بود. حجم نمونه آماری 191 نفر محاسبه شد که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه 20 سوالی مدیریت استعداد اوهلی (2006) با ضریب روایی 0/63 و پایایی 0/85، و پرسشنامه 10 سوالی سرمایه معنوی گل پرور، دارایی و خیاطان (1393) با ضریب روایی 0/85 و پایایی 0/93، بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. براساس نتایج حاصله همبستگی مثبت و معناداری بین مدیریت استعداد با سرمایه معنوی در بین دبیران تربیت بدنی وجود داشت. بین مولفه های کشف استعداد، توسعه استعداد، ارزیابی و تطبیق استعداد و نگهداشت استعداد با سرمایه معنوی همبستگی مثبت و معناداری نشان داد.

Keywords:

مدیریت استعداد , سرمایه معنوی , دبیران تربیت بدنی