اثربخشی آموزش کنترل توجه بر کاهش نارسایی هیجانی در دانش آموزان با کمبود توجه

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کنترل توجه بر کاهش نارسایی هیجانی در دانش آموزان باکمبود توجه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی (پایه های پنجم و ششم) با مشکلاتهیجانی و کمبود توجه بودند که در سال ۱۴۰۰ به منظور دریافت خدمات روانشناختی به مراکز مشاوره وروان درمانی شهر اردبیل مراجعه کرده یا از سوی اداره آموزش و پرورش ارجاع داده شدهاند. تعداد نمونه موردپژوهش ۳۰ نفر از دانش آموزان جامعه آماری مذکور بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طوریتصادفی در گروه آموزش کنترل توجه (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگماری شدند. یک گروه آزمایش ۸جلسه ۶۰ دقیقه ای آموزش کنترل توجه دریافت کردند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه ی نارساییهیجانی کودکان (AQC و پرسشنامه توانایی و مشکلات SDQ) استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با آزمونتحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) با نرم افزارآماری SPSS صورت گرفت. یافته ها نشان داد کهآموزش کنترل توجه تاثیر معناداری بر کاهش نارسایی هیجانی (و مولفه های آن) در دانش آموزان با کمبودتوجه داشت (P<۰/۰۱). نتایج به دست آمده بر اهمیت توجه به آموزش کنترل توجه بر کاهش نارساییهیجانی در دانش آموزان با کمبود تاکید دارد.

اثربخشی آموزش کنترل توجه بر کاهش نارسایی هیجانی در دانش آموزان با کمبود توجه Keywords:

آموزش کنترل توجه , کمبود توجه , نارسایی هیجانی