علمای عظیم الشان امت پیامبر اکرم؟ص؟بخصوص در زمان غیبت حافظ اصلی دین و شریعت، حضرت حجت؟عج؟کاری شبیه کار انبیای بنی اسرائیل را نموده و در حد توان خود برای فهم صحیح دین و حفظ و تبلیغ آن تلاش نموده اند. در این بین بعضی از آنها دارای برجستگی ها و ویژگی های خاص بوده و از جامعیت در علوم گوناگون برخوردار بوده اند. یکی از مصادیق بارز این علماء علامه طباطبایی؟ق؟ است.ایشان در علوم مختلف از ادبیات و فقه و اصول و تفسیر و فلسفه و عرفان و علوم ریاضی گرفته تا شعر و خط؛ عالمی برجسته و صاحب تخصص و مبنا بوده است.در این نوشتار با استفاده از روش توصیفی_ تحلیلی، و استفاده از فرمایشات خود ایشان و اقران و شاگردان و دیگر فضلاء و بزرگان و قراین و شواهد، در خصوص علم فقه و اصول ایشان به این نتیجه رسیدیم که ایشان با استفاده از اساتید طراز اول حوزه مبارکه نجف اشرف مانند آیه الله شیخ محمد حسین اصفهانی؟ق؟، آیه الله میرزا محمد حسین نائینی؟ق؟ و آیه الله سید ابوالحسن اصفهانی؟ق؟ استفاده و در دوره کامل درس خارج اصول مرحوم شیخ محمد حسین و مرحوم نائینی و نیز انتخاب بهترین و مترقی ترین روش در تحصیل علوم؛ به مقامات عالی در زمینه فقه و اصول نائل شده اند و مانع از ورود و اشتغال ایشان به فقه و اصول و فتوا دادن زهد و تقوای ایشان بوده است.