ارتباط بین شاخص تری گلیسیرید گلوکز و بیماری شریان کرونری در سالمندان دیابتیک

سابقه و هدف: بیماری های قلبی-عروقی، مهم ترین بیماری دوران سالمندی بوده و اخیرا، تاثیر شاخص تری گلیسیرید گلوکز(TyG) به عنوان یکی از شاخص های مقاومت به انسولین، در دیابت نوع ۲ و بیماری عروق کرونر مورد توجه محققان قرار گرفته است. تحقیقات صورت گرفته قبلی ارتباط بین مقاومت به انسولین و کلسیفیکاسیون عروق کرونر قلب را نشان می دهند. از آن جا که شاخص تری گلیسیرید گلوکز (TyG) شاخصی است که به آسانی در دسترس می باشد، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین شاخص تری گلیسرید و قندخون ناشتا و بیماری عروق کرونر قلبی و دیابت در سالمندان امیرکلا، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه بصورت مورد شاهدی، بر روی سالمندان شرکت کننده در فاز دوم مطالعه کوهورت سلامت و سالمندی امیرکلا (AHAP) انجام شد. افراد گروه مورد ۲۰۰ نفر بودند که از میان سالمندان دیابتی مبتلا به بیماری های قلبی عروقی به صورت تصادفی انتخاب شدند. گروه کنترل (۲۰۰ نفر) هم پس از همسان سازی براساس سن و جنس از بین سایر سالمندان دیابتی غیر مبتلا به صورت تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات بیماران مثل سن، جنس، شاخص توده بدنی، دیابت، بیماری شریان کرونر، سابقه دیس لپیدمی، داروهای مصرفی، تری گلیسیرید، قند خون ناشتا، سیگار، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، کلسترول، کراتینین، فعالیت بدنی و HbA۱C در چک لیستی جمع آوری گردید. شاخص TyG براساس فرمول ln [تری گلیسیرید ناشتا (mg/dL) × گلوکز ناشتا (mg/dL) ۲/] محاسبه شد. در انتها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۵، از میانگین، انحراف معیار و درصد برای توصیف داد ه ها، مقایسه متغیرهای کیفی با ابتلا به بیماری عروق کرونر قلبی با آزمون کای اسکوئر و مقایسه متغیرهای کمی با آزمون t مستقل در تحلیل تک متغیره استفاده شد. هم چنین تعدیل متغیرهای مخدوشگر، با بهره گیری از رگرسیون لجستیک چند متغیره صورت گرفت. یافته ها: در این مطالعه ۴۰۰ سالمند دیابتیک شرکت کننده در فاز دوم مطالعه کوهورت امیرکلا از نظر ارتباط بین شاخص تری گلیسیرید گلوکز و بیماری شریان کرونری مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی سالمندان مبتلا به بیماری شریان کرونر برابر ۶/۱۰±۷۰/۴۶ و سالمندان بدون بیماری شریان کرونر ۶/۴۹±۷۰/۵۰سال بود. شاخص تری گلیسیرید گلوکز در سالمندان دیابتیک با و بدون بیماری شریان کرونر به ترتیب ۳/۶۸±۹/۰ و ۰/۶۵±۹/۳۰ بود که به لحاظ آماری معنی دار گزارش نشد (۰/۹۲=P). متوسط کلسترول در سالمندان دیابتیک بدون بیماری شریان کرونر به طور معنی داری بیش تر از سالمندان مبتلا به بیماری شریان کرونر بود (۰/۰۰۱>P). متوسط کراتینین (۰/۰۰۴=P)، تعداد بیماری های همراه (۰/۰۰۱>P) و داروهای مصرفی (۰/۰۰۱>P) در سالمندان دیابتیک مبتلا به بیماری شریان کرونری به طور معنی داری بیش تر بود. احتمال بیماری شریان کرونری در سالمندان دیابتیکی که کلسترول بالای ۲۰۰ mg/dL (۰/۵۴۹=OR، ۰/۰۱۸ P=) یا مصرف داروهای آنتی لیپید (۰/۰۵۰=OR، ۰/۰۰۲ P=) یا بیش تر از سه بیماری زمینه ای (۴/۳۵۶=OR، ۰/۰۰۰۱ P=) داشتند، بیش تر بود. استنتاج: بر اساس نتایج مطالعه در سالمندان دیابتیک، شاخص تری گلیسیرید گلوکز نمی تواند یک فاکتور خطر مستقل و ابزار مناسب برای پیش بینی بالینی بیماری عروق کرونر در دیابت تیپ ۲ باشد و در نهایت نقش شاخص تری گلیسیرید گلوکز در بیماری های عروق کرونر و انواع مختلف بیماری های قلبی- عروقی نیازمند تحقیقات بیش تر است

ارتباط بین شاخص تری گلیسیرید گلوکز و بیماری شریان کرونری در سالمندان دیابتیک Keywords:

elderly , coronary artery disease , diabetes , triglyceride glucose index , risk factor , سالمندان , بیماری عروق کرونر , دیابت , شاخص تری گلیسیرید گلوکز , ریسک فاکتور