بازیابی مشخصه های فیزیکی خاک های فشرده مسیرهای چوبکشی در اثر کاشت گونه های مختلف در جنگل های شمال ایران

جنگل کاری جنگل های تخریب شده با کاشت گونه های خالص در سطوح کوچک تا متوسط بعد از عملیات بهره برداری و چوبکشی زمین پایه، در دهه های گذشته در جنگل های هیرکانی کاربرد گسترده ای داشته است، اما تاکنون هیچ مطالعه ای به روشنی بازیابی خصوصیات خاک های کوبیده شده را بعد از عملیات کاشت نهال در مسیرهای چوبکشی را در جنگل های معتدل بررسی نکرده است. هدف از این تحقیق، ارزیابی اثربخشی گونه های مختلف (تیمارها) شامل توسکای ییلاقی، افرا، زربین در بازیابی خصوصیات خاک طی یک دوره ۲۵ ساله در منطقه تنگار جنگل های حوزه تیرومرود شمال، در مقایسه با سطوح خاک طبیعی توده دست نخورده ممرز- بلوط به عنوان منطقه شاهد است. در هر تیمار، سه قطعه نمونه اندازه گیری و در نهایت ۸۱ نمونه خاک برداشت شد. خصوصیات فیزیکی شامل وزن مخصوص ظاهری، تخلخل کل، تخلخل درشت، مقاومت به نفوذ، درصد رطوبت، درصد شن، سیلت و رس اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار بازیابی معنی دار خصوصیات فیزیکی شامل وزن مخصوص ظاهری، تخلخل کل، تخلخل درشت و مقاومت به نفوذ در مسیرهای چوبکشی جنگل کاری شده با توسکا اندازه گیری شد. هرچند، خواص فیزیکی خاک در مسیرهای چوبکشی جنگل کاری شده با گونه های توسکا، افرا و زربین، حتی پس از یک دوره ۲۵ ساله در مقایسه با منطقه شاهد به طور کامل بازیابی نشده است.

Keywords:

جنگلی های هیرکانی , کوبیدگی خاک , کاشت نهال , مسیرهای چوبکشی , سطوح بازیابی