استفاده از پلیمر طبیعی لیگنوسولفونات جهت تثبیت خاک

خاک طبیعی مورد استفاده در پروژه های عمرانی معمولا بطور کامل برای تحمل بارهای وارده مناسب نیست. مهندسین ژئوتکنیک برای جلوگیری از بروز مشکل در ساخت سازه، روش هایی را برای بهسازی خاک محل ساخت در نظر گرفته اند. لذا افزودن برخی مواد شیمیایی جهت انجام عمل تثبیت اغلب به منظور بهبود پارامترهای مقاومت برشی و کاهش نشست مطمح نظر بوده است. درسالهای اخیر برای بهبود خواص مکانیکی خاک ها از روش های مختلف تثبیت، از جمله روش های بیولوژیکی با سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند استفاده شده است. لیگنوسولفونات یکی از این مواد است که ا ز محصولات جانبی چوب درختی بدست می آید. از مزایای استفاده از لیگنوسولفونات سازگا ری با محیط ز یست و غیرخورنده و غیرسمی بودن آن است. در این پژوهش تثبیت کننده های لیگنوسولفونات و سیمان مطالعه و جهت افزا یش مقاومت فشاری و برشی مقایسه شده اند. بطور خاص در این تحقیق آزمایش های حدود اتربرگ، تراکم استاندارد، مقاومت تک محوری و برش مستقیم انجام شد. همچنین مدت زمان عمل آوری بر ای خاک های تثبیت شده با لیگنوسولفونات به دست آمده است. این تحقیق بر نمونه های تهیه شده در دو وزن مخصوص و رطوبت متفاوت انجام شده و تسته ای متعددی روی نمونه ها با درصدهای مختلف افزودنی و زمانه ای عمل آو ری مختلف انجام شده است. با توجه به نتایج آزمایشات ملاحظه گردید که در تمامی حالات، استفاده از سیمان تنها در ۷۵ / ۰ % و لیگنوسولفونات تنها در ۵ / ۱ % و ترکیب این دو در حالت ۵ / ۱ % سیمان و ۱ % لیگنوسولفونات بیشترین افزایش را در مقاومت خاک داشته اند . همچنین نمونه های مقاومتر ترد تر بوده و کرنش گسیختگی کمتری دارند. از طرفی زمان عمل آوری بر روند افزایشی مقاومت تاثیر مثبتی داشته و با افزایش آن، خاک مقاومت بیشتری داشته است.

Keywords:

تثبیت خاک رس , سیمان , لیگنوسولفونات , مقاومت فشاری , برش مستقیم