نقش نهادهای هوشمند در توسعه پایدار و حکمروایی آینده نگر در شهرهای ایران

چندی است که شهرهای هوشمند به عنوان یک راهکار برای توسعه پایدار و حکمروایی آینده نگر در شهرهای ایران مورد توجه قرار گرفته اند. این شهرها با استفاده از فناوریهای نوین مانند فناوری اطلاعات و ارتباطات در کنار هوش مصنوعی ، سعی می کنند خدمات شهری را به صورت یکپارچه ، کارآمد و شفاف ارائه دهند و مشارکت شهروندان و ذینفعان را در تصمیم گیریها و اجرای برنامه ها جلب کنند. مقاله حاضر با هدف بررسی نقش و جایگاه نهادهای هوشمند در توسعه پایدار و حکمروایی آینده نگر در شهرهای ایران، از روش توصیفی - تحلیلی استفاده کرده و از منابع مختلفی مانند مقالات علمی ، گزارشهای تحقیقاتی و بهره مندی از نظرات استخراج شده از پنل خبرگان، به عنوان دادههای تحقیق ، استفاده کرده است . نتایج نشان می دهند که نهادهای هوشمند می توانند با ایجاد بسترهای ارتباطی ، همکاری، یادگیری و نوآوری، به توسعه پایدار شهری کمک کنند و با ارائه خدمات الکترونیک ، افزایش شفافیت ، مسئولیت پذیری و مشارکت شهروندان، حکمروایی آیندهنگر را تقویت کنند. این مقاله پیشنهاد می کند که برای تحقق شهرهای هوشمند در ایران، نیاز به تهیه یک نقشه جامع برای مدیریت شهر هوشمند و هماهنگی بین نهادهای مختلف شهری وزارتخانه ها و سازمانهای مرتبط وجود دارد و با تامین زیرساخت های استاندارد برای استقرار شهرهای هوشمند و فرهنگ سازی مناسب ، ظرفیت های لازم برای توسعه پایدار و حکمروایی آینده نگر در کشور هموار خواهد شد.

Keywords:

شهر هوشمند , توسعه پایدار , حکمرانی , حکمروایی آینده نگر , نهادهای هوشمند.