تاثیر بازی های حرکتی هدفمند انفرادی و گروهی بر کارکردهای اجرایی و سطوح نظریه ذهن در دختران هشت ساله

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش مقایسه اثربخشی تاثیر بازی های حرکتی هدفمند انفرادی و گروهی بر مهارت های بینایی- حرکتی، کارکردهای اجرایی پایه و سطوح نظریه ذهن در دختران هشت ساله بود.راه و روش ها : به این منظور،۴۰ دختر با میانگین سنی ۸/۵۳ سال از دو مدرسه ابتدایی شهر تهران در قالب یک طرح نیمه تجربی با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. شرکت کننده ها به صورت تصادفی در گروه های بازی انفرادی ( ۱۳نفر)، بازی گروهی ( ۱۲نفر) و کنترل ( ۱۵نفر) جای گرفتند. ابزار سنجش شامل آزمون مهارت های بینایی- حرکتی – نسخه بازبینی شده (TVMS-R)، آزمون استروپ ساده، آزمون بلوک های کرسی، آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین و آزمون نظریه ذهن بودند. از تحلیل واریانس عاملی با طرح ۳ زمان (پیش آزمون/ پس آزمون/ آزمون پیگیری) × ۳ گروه (انفرادی/ گروهی/ کنترل) و آزمون های تعقیبی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: براساس یافته های ، بازی های حرکتی هدفمند انفرادی و گروهی هر دو در بهبود مهارت های بینایی- حرکتی، دقت توجه انتخابی/متمرکز، دقت بازداری شناختی، دقت حافظه کاری بینایی-فضایی، انعطاف پذیری شناختی و سطح کلی نظریه ذهن اثربخش بودند اما معنادار نبوده است. بازی های انفرادی و گروهی در بهبود دقت بازداری شناختی و حافظه کاری اثربخشی مشابهی داشتند، در حالی که بازی های انفرادی در بهبود مهارت های بینایی- حرکتی دارای مزیت بودند و بازی های گروهی نیز در بهبود تجزیه و تحلیل بینایی، دقت توجه انتخابی/متمرکز، انعطاف پذیری شناختی و تمامی سطوح نظریه ذهن اثربخش تر از بازی های انفرادی بودند.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که بازی های انفرادی در بهبود مهارت های بینایی- حرکتی نسبت به بازی های گروهی دارای مزیت نسبی بوده و بازی های گروهی در بهبود کارکردهای اجرایی پایه و سطوح مختلف نظریه ذهن به نسبت بازی های انفرادی از اثربخشی بالاتری برخوردار می باشند.

Keywords:

رفتار بازی , بازی حرکتی , مهارت های بینایی- حرکتی , توجه انتخابی , کنترل تداخل , انعطاف پذیری شناختی , نظریه ذهن , شناخت اجتماعی