سنجش و ارزیابی توسعه کالبدی سکونتگاه های روستایی شهرستان های استاناصفهان(با بهره گیری ازمدل AHP و TOPSIS)

کاربرد روش های علمی در ارزیابی و سنجش درجه توسعه یافتگی مناطق و نواحی جغرافیایی در وجوه گوناگون آن اعم از اقتصادی ،اجتماعی، کالبدی و غیره، به طور عام و نقاط و نواحی روستایی به گونه ای خاص، فرایندی است ضروری در شناخت نابرابری ها، توازن یا عدم توازن در بهره مندی از شاخص های توسعه و رسیدن به فرم مطلوبی از پایداری و عدالت مکانی- فضایی. از اینرو، در پژوهش حاضر با استفاده از ۱۸ معیار توسعه در قالب شاخص های زیربنایی، بهداشتی- درمانی، آموزشی- فرهنگی و خدمات، اولویت بندی معیارهای سطح بندی توسعه کالبدی بر اساس AHP و نرم افزار Expert Choice و رتبه بندی سکونتگاه های روستایی شهرستانهای استان اصفهان بر اساس تکنیک TOPSIS و نرم افزار SPSS نتیجه نهایی توسعه یافتگی را مشخص می کند. نتایج این پژوهش نشان داد که شهرستان های اصفهان ،کاشان ،اردستان، فلاورجان، سمیرم، تیران و کرون، فریدن به عنوان شهرستان های برخوردار، لنجان، گلپایگان، نطنز، نایین ،فریدونشهر، چادگان، شهرضا، مبارکه، شاهین شهر و میمه به عنوان شهرستان های نسبتا برخوردار و شهرستان های آران و بیدگل، خوانسار، نجف آباد، خور و بیابانک، دهاقان، برخوار، خمینی شهر به عنوان شهرستان های کمتر برخوردار استان اصفهان مطرحاست.

Keywords:

توسعه یافتگی کالبدی , تصمیم گیری چند معیاره , فرآیند تحلیل سلسله مراتبی , تاپسیس