بررسی حکومت مندی در اندیشه سیاسی خواجه نصیر الدین طوسی و فارابی با تاکید بر نظریه بحران اسپریگنز

همواره اندیشمندان به اهمیت سیاست و اندیشه سیاسی در زندگی اجتماعی اشاره داشته اند از ارسطو گرفته که سیاست را دیهیم علوم دانسته تا فارابی و افلاطون که انسان را مدنی بالطبع دانسته اند و سیاست را برای سامان جامعه و اجتماع مهم تلقی کرده اند. دراندیشه فیلسوفان مسلمان چون فارابی ، متاثر از آموزه های اسلامی و مکتب مشاء سیاست امری مهم تلقی گشته و به سیاست فاضله و ناقصه تقسیم شده است که متاثر از این امر سیاست فاضله برای رسیدن به مدینه فاضله و تامین مصالح باشندگان مدینه فاضله ضروری می نماید. در اندیشه خواجه نصیر الدین طوسی به مدینه فاضله و تعادل در اجتماع توجه ویژه ای گشته است ، به گونه ای که خواجه نصیرالدین برای برون رفت از وضعیت بحران ناشی از تسلط بیگانگان در حوزه های مختلف مربوط به سیاست از جمله مباحث قضایی ، نظامی ، امنیتی و اجتماعی به ایده پردازی و عمل سیاسی دست یازیده است تا جامعه از شرور آفات دوری گزیند و به سر منزل مقصود که رسیدن به خیرات عمومی است دست یابد.

Keywords:

سیاست , مدینه فاضله , فیلسوف نبی , عدالت , شهروندان , نظریه بحران