بررسی تنوع ژنتیکی درون و بین جمعیت هایی از آگروپیرون (Agropyron Gaertn.) با استفاده از نشانگر های مولکولی RAPD
Publish place: Iranian Journal of Rangelands and Forests Plant Breeding and Genetic Research، Vol: 18، Issue: 2
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 40
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRFP-18-2_001
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1403
Abstract:
گونههای مختلف Agropyron در تولید علوفه در مراتع ایران نقش مهمی داشته و مقاوم به تنشهای محیطی هستند. در این پژوهش تنوع ژنتیکی جمعیتهای Agropyron desertorum، Ag. cristatum، Ag. pectiniforme و Ag. elongatum با استفاده از نشانگرهای RAPD مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور از ۵۰ آغازگر تصادفی استفاده شد که از بین آنها ۱۲ آغازگر نوارهای مشخص و با وضوح بالا تولید کرده و مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت ۱۴۲ نوار چند شکل در محدوده ی ۲۰۰ - ۳۰۰۰ جفت باز تولید شدند. میانگین تنوع ژنتیکی درون جمعیتها براساس تنوع ژنی از ۰۹/۰ تا ۳۰/۰ برآورد گردید. بیشترین میانگین سطح این تنوع در جمعیت شماره ۱۵۵۰ از گونه Ag. cristatum با مقدار ۳۰/۰ و کمترین مقدار آن (۰۹/۰) در جمعیت شماره ۲۲۵ از گونه Ag. elongatum مشاهده شد. این نتایج نشان دهنده تنوع زیاد در درون جمعیتهای مختلف اگروپیرون بود. میانگین تنوع ژنتیکی درون (HS) و کل (HT) به ترتیب ۱۸/۰ و ۳۴/۰ و میانگین درجه تمایز ژنی (GST) بین جمعیتها در تمام مکانها ۴۷/۰ برآورد شد. نتایج تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که تنوع ژنتیکی بین گونهها، بین جمعیت های درون هر گونه و درون جمعیتها معنیدار بود. براساس این تجزیه، فقط ۳۱/۱۹ درصد از تنوع کل مربوط به تنوع بین گونهها بود. میزان ۲۳/۲۲ درصد آن به تنوع بین جمعیت های درون هر گونه و ۴۶/۵۸ درصد آن مربوط به درون جمعیتها بود. تجزیه خوشهای براساس ضریب تشابه نی به روش UPGMA جمعیتهای مورد مطالعه را در چهار گروه قرار داد. جمعیت های دو گونه Ag. desertorum و Ag. cristatumدر دو گروه مجزا قرار گرفتند. جمعیتهای دو گونه Ag. pectiniforme و Ag. elongatum در گروه دیگر قرار گرفته و از هم متمایز نشدند. در حقیقت این نشانگرها قادر به تمایز جمعیتهای این دو گونه نبودند. یک جمعیت از گونهAg. elongatum تشکیل یک گروه مجزا داد. برای گروهبندی ژنوتیپها از تجزیه به مولفههای هماهنگ اصلی نیز استفاده شد و نتایجی مشابه با تجزیه خوشهای حاصل شد. نتایج حاصل نشان داد که در بین و درون گونهها و جمعیتهای آگروپیرون تنوع زیادی وجود دارد که میتوان از آن در برنامههای اصلاح این گونه استفاده نمود.
Keywords:
