بررسی چرایی وجوب اسطوره در فارسی دوره ابتدایی

کتب درسی از مهمترین منابع هر نظام آموزشی در سطح جهان هستند و به آیینه ای می مانند که کودک یا دانش آموز می بایست یکی از بهترین تصاویر از جهان و انسان را در آن ببیند و به وسیله ی آن با فرهنگ مرز و بوم خویش آشنا شود و اسطورههای تاریخ خویش را در آغوش بگیرد و به ذهن بسپارد. و مابین کل کتب درسی ، کتاب فارسی از جایگاه ویژهای در آموزش و پرورش ایران برخوردار است و پررنگ ترین نقش را در حفظ و انتقال فرهنگ ایرانی ایفا می کند. از این رو پژوهشگر در این مقاله قصد دارد با نگاهی توصیفی -تحلیلی به این موضوع بپردازد که چرا یک سیستم آموزشی ایدهآل می بایست در ابزار انتقال مفاهیم خود از اسطورهها را استفاده کند و اصلی ترین پرسش پژوهش حاضر این است که چرا جهان کودکان بیشتر از مفاهیم خشک علمی پذیرای اسطورهها و افسانه ها و روایت های راز آلود است . یافته های این پژوهش به روش کتابخانه ای و تحلیل محتوا و بر مبنای جمع آوری آراء صاحب نظران به دست آمده است . جامعه آماری این پژوهش کل کتب فارسی دوره ابتدایی است . نتیج به دست آمده نشان می دهد که در سیستم آموزشی کشور از اسطوره به حدی شایسته و بایسته در کتاب فارسی استفاده نمی شود تا جایی که با توجه به آمار موجود ، در دوره اول ابتدایی ، سه سال نخست ، هیچ اشارهای به اسطوره در کتب فارسی نمی شود و آنجا هم که در سالهای بعد قرار است به اسطوره پرداخته شود بیشتر از ارزشمندترین کتاب تاریخ ایران، شاهنامه به صورت محدود استفاده می شود و از بقیه منابع سخن به میان نمی آید.

Keywords:

کتاب فارسی , اسطوره , دبستان , فرهنگ , سیستم آموزشی