بررسی تاثیر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در بهبود اختلالات یادگیری دانش آموزان

اختلالات یادگیری ، یکی از بزرگترین و جنجالبرانگیزترین مقوله های آموزش وپرورش استثنایی می باشد و این نوع اختلال در یادگیری از میزان شیوع بالایی برخوردار می باشد و به همین دلیل تا به حال پژوهش های زیادی به بررسی اثربخشی مداخلات آموزشی متعددی در این کودکان پرداخته اند. لذا، پژوهش حاضر باهدف، بررسی تاثیر راهبردهای یاگیری خود تنظیمی در بهبود اختلالات یادگیری دانش آموزان انجام گرفت . از این رو، ازلحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه موردمطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد. در این پژوهش ، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سنجش اختلالات یادگیری کلورادو (۲۰۱۱) استفاده شد. که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۵/۰ و ۷۹/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه وتحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان اختلالات یادگیری دانش آموزان در پیش آزمون ۲۰/۳۲ بود که در پس آزمون به ۴۶/۲۵ کاهش یافته است و این کاهش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۵/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با روش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی آموزش دیدهاند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیدهاند در بهبود اختلالات یادگیری آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

راهبردهای یادگیری , خودتنظیمی , اختلالات یادگیری , مدرسه , دانش آموزان