بررسی رابطه هوش اخلاقی با نشاط اجتماعی دانش آموزان

یادگیری توام بانشاط اجتماعی می تواند در مدارس وجود داشته باشد؛ اگر بخواهیم دانش آموزان در مدرسه جریان یادگیری را تجربه کنند، اگر بخواهیم آنها مدرسه و یادگیری را نشاط اجتماعی بخش بدانند، باید در رابطه با مواد آموزشی و چگونگی آموزش آن تجدیدنظر نمائیم . توجه به هوش اخلاقی دانش آموزان و ایجاد نشاط در مدارس باعث می شود که دانش آموزان با رغبت بیشتری در مدرسه حضور یابند، و این امر نه تنهاموفقیت بیشتر در امور تحصیلی را به همراه دارد، بلکه ارزشهای موردتوجه مدرسه نیز پاس داشته می شوند و روابط صمیمانه توام با احترام در مدرسه و جامعه تقویت می شود. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه هوش اخلاقی بانشاط اجتماعی دانش آموزان می باشد. بنابراین ، از لحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد. که ۱۱۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش ، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل (۲۰۰۵) و پرسشنامه محقق ساخته نشاط اجتماعی دانش آموزان استفاده شد. و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۷۴/۰ و ۷۸/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه وتحلیل دادهها از آزمونهای آماری از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون هوش اخلاقی و نشاط اجتماعی دانش آموزان (۷۴۸/۰( r= مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم می باشد، یعنی با افزایش میزان هوش اخلاقی و نشاط اجتماعی دانش آموزان افزایش می یابد و بلعکس .

Keywords:

هوش اخلاقی , نشاط اجتماعی , شادکامی , دانش آموزان , مدارس