بررسی مبانی اختلالات یادگیری و تشخیص آن از منظر DSM-V

انسان، تقریبا همه چیز را "یاد می گیرد". او یاد می گیرد حرکت کند، راه برود، گوش دهد، بیندیشد، سخن بگوید، بخواند، بنویسد و...آنگاه یاد می گیرد مفاهیم و مشاهدات خود را در ارتباط با هم طبقه بندی کند و نهایتا به تمییز، تجزیه ، استنتاج، شناخت و تصمیم گیری نایل شود. تفاوت میان آدمیان نیز به تفاوت میزان و چگونگی یادگیری آنها مربوط می شود. یادگیری ممکن است بدون هیچ مشکلی حاصل شود یا برعکس وجود پارهای مشکلات، سبب اختلال در آن شود. به همین دلیل مربیان و آموزگاران از دیرباز متوجه کودکانی بودند که در یادگیری مواد درسی دشواری داشتند و در پیشرفت تحصیلی به آن حدی که امید به حصول آن بود، توفیق به دست نمی آوردند و طی سالهای متمادی ، معمای کودکی که نمی توانسته یاد بگیرد، مشغله فکری پژوهشگران بوده است . مرسر، معتقد است در هیچ حوزهای از تعلیم و تربیت ، چنین تلاش گستردهای در ارائه تعریف وجود ندارد. اختلالات یادگیری ، یکی از عمومی ترین اصطلاحاتی است که به طور گسترده و بدون دقت کافی به مشکلات عمومی یادگیری در ۱۵ تا ۲۰ درصد از دانش آموزان مدرسه اطلاق می شود و معمولا این اصطلاح برای دانش آموزانی به کار می رود که مشکلاتشان به طور مستقیم با ناتوانی های حسی ، جسمی و هوشی خاص ارتباط ندارد، اگرچه دانش آموزان دارای اختلال، اغلب در یادگیری و سازگاری اجتماعی نیز با مشکلاتی مواجه هستند.

Keywords:

اختلالات یادگیری , تشخیص , شیوع و شکل گیری , عوامل خطر و پیش آگهی