تاثیر روش های تدریس فعال و دست ورزی ، بر افزایش نقش دانش آموزمحوری درکلاس

یکی از عناصر اصلی در هر برنامه ی آموزشی روش تدریس است که نقش بارزی در فرایند آموزش و یادگیری ایفا می کند.تدریس فعالیتی آگاهانه است که بر اساس هدف خاصی و برپایه ویژگی های شناختی شاگردان انجام می پذیرد و موجب تغییر آنها می شود (شعبانی ،۰۳:۳۸۲). مقاله حاضر با عنوان »تاثیر روشهای تدریس فعال و دست ورزی ، بر افزایش نقش دانش آموزمحوری در کلاس« با نمونه آماری ۲۳ دانش آموز، در دبستان الزهرا ، آموزش و پرورش دره شهر در سال تحصیلی ۴۰۳/۴۰۲ انجام گرفته است . اهداف مورد نظر از انجام این مقاله ، بالا بردن سطح مهارت های دست ورزی ، ایجاد یک کلاس درسی فعال و دانش آموزمحور بر اساس سند تحول بنیادین بوده است . روش های جمع آوری اطلاعات در این پژوهش ، تشکیل جلسات حضوری با اولیاء ، مشاهده رفتار و وضعیت درسی دانش آموزان ، مصاحبه با دانش آموزان و مدیر سال قبل ، بررسی روش های تدریس سال گذشته بود که با روش موردپژوهی (اقدام پژوهی )- کتابخانه ای بود انجام گرفته است . نتیجه گیری : در این پژوهش ، از روش های فعال تدریس مانند ؛ کارگروهی ، ایفای نقش ، مهارت دست ورزی ، انجام آزمایشات علوم به صورت اکتشافی ،حل مسئله ، پرسش و پاسخ ،استفاده از وسایل کمک آموزشی ، تدریس معکوس در بستر نرم افزار شاد بود که باعث شد دانش آموزان پیشرفت تحصیلی خیلی خوبی داشته باشند ، همچنین در طرح ها و پروژه های علمی و جشنواره ها و برنامه های پرورشی شرکت فعال داشته باشند.

Keywords:

روش تدریس فعال , دست ورزی , دانش آموز محوری