رابطه فرسودگی والدینی با کیفیت تعامل والد-کودک

به طورکلی کیفیت تعامل والد - کودک، زمینه ساز رشد اجتماعی -شناختی و عاطفی کودکان بوده و در این میانفرسودگی والدینی یکی از عواملی است که میتواند اثرات منفی بر تعاملات والد -کودک برجای گذارد و موجب بروزرفتارهای مخرب چون بدرفتاری با فرزندان در خانواده گردد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطهفرسودگی والدینی با مولفه های تعامل والد-کودک انجام شده است. در این راستا نمونه از ۲۹۷ والد (مادر و پدر) بههمراه کودکان دبستانی ۷ تا ۱۲ سال تشکیل شده بود. به منظور تحلیل و بررسی آماری یافته ها از جامعه والدینکودکان دبستانی شهر تبریز تعداد ۲۹۷ نفر به شیوه در دسترس انتخاب و با استفاده از مقیاس رابطه والد-کودکپیانتا و مقیاس فرسودگی والدینی رزکام و همکاران نسبت به اندازه گیری متغیرها اقدام شد. تحلیل داده ها بااستفاده از روش تحلیل رگرسیون نشان داد بین فرسودگی والدینی و مولفه های تعامل والد-کودک رابطه معنی داروجود دارد که در این میان، رابطه فرسودگی والدینی با مولفه صمیمیت، منفی و معنی دار و با مولفه تعارض، مثبتو معنی دار است. از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که وضعیت ها ی عاطفی والدین نقش تعیین کننده در کیفیتتعامل آنها با کودکان دارد و فرسودگی والدینی می تواند اثرات منفی بر کیفیت تعامل والد-کودک برجای گذارد.

Keywords:

فرسودگی والدینی , کیفیت تعامل والد-کودک , کودکان دبستانی