ارایه مدل تاثیر نوآوری باز بر مزیت رقابتی پایدار با نقش میانجی یادگیری سازمانی و تعدیلگریقابلیت مدیریت دانش

در حال حاضر، نوآوری باز با تشدید رقابت و افزایش وابستگی به الگوهای خارجی به یک استراتژی اجتناب ناپذیر و رایج برای دستیابی به مزیت رقابتی بلند مدت تبدیل شده است . نوآور ی باز به معنای دسترسی به ایدهها، دانش و تجربیات افراد داخل و خارج سازمان است که در کنار توانایی ارزیابی ، تولید و بهرهبرداری از آنها، مزیت رقابتی را برای سازمان به ارمغان می آورد. در عین حال، یادگیری سازمانی به معنای توانایی سازمان در جذب، تحلیل و بهرهبرداری از دادههای داخل و خارج سازمان است که از طریق آن، فرآیندها ی سازمان بهبود یافته و عملکرد بهتری داشته باشد. بنابراین ، اجرای نوآوری باز و یادگیری سازمانی ، به عنوان دو عامل اصلی در ایجاد مزیت رقابتی و پیشرفت سازمان، بسیار حائز اهمیت هستند. این تحقیق با تکیه بر چارچوب شایستگی استراتژی - مزیت رقابتی و دیدگاه مبتنی بر دانش ، نقش یادگیری سازمانی دوسویه را در میانجی گری رابطه بین نوآوری باز و مزیت رقابتی پایدار و همچنین نقش تعدیلگری قابلیت مدیریت دانش را بررسی می کند. لذا این مقاله ، به شناسایی عوامل کلیدی برای ایجاد مزیت رقابتی پایدار با استفاده از نوآور ی باز و تاثیر میانجی یادگیری سازمانی و نقش تعدیلگر قابلیت مدیریت دانش پرداخته است . نوآوری باز از طریق ارتقای یادگیری سازمانی از جمله یادگیری اکتشافی و استثماری و همچنین توازن آنها به مزیت رقابتی پایدار کمک می کند. علاوه بر این ، قابلیت مدیریت دانش به صورت مثبتی روابط بین نوآوری باز را با اکتشاف و بهره برداری و همچنین ترکیب آنها تعدیل می کند.

ارایه مدل تاثیر نوآوری باز بر مزیت رقابتی پایدار با نقش میانجی یادگیری سازمانی و تعدیلگریقابلیت مدیریت دانش Keywords:

نوآوری باز , مزیت رقابتی پایدار , یادگیری سازمانی , قابلیت مدیریت دانش