تفکیک حرکات صورت در افراد بوتاکس شده و عادی مبتنی بر سیگنال الکترومایوگرافی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 34

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CPCONFE01_002

تاریخ نمایه سازی: 5 مهر 1403

Abstract:

با استفاده از سیگنال الکترومایوگرافی می توان رفتار عضلات را اندازه گیری و بررسی کرد.هدف پژوهش حاضر بررسی تفکیک سه حالت مجزای اخم، تعجب و استراحت است که در دو بخش انجام شده است.داده ها از دو گروه، گروه اول افرادی که بوتاکس انجام ندادند و گروه دوم افرادی که صورتشان را بوتاکس کردند گرفته شدهاست. بخش اول آزمایش بر اساس سه حالت در همه افراد دو گروه صرف نظر از اینکه بوتاکس کرده اند انجام شد و بخشدوم به طور خاص تفاوت بین دو حالت اخم و تعجب در افراد عادی و افراد بوتاکس شده طبقه بندی شد.افراد مورد مطالعه ۱۶ خانم با میانگین سنی ۱۵ ± ۴۵ سال بودند که ۶ نفر از آنها بوتاکس روی صورت خود داشتند. سیگنالالکترومایوگرافی با استفاده از ماژول و آردوینو انجام شد. در ادامه ویژگیهای سیگنال را استخراج و سپس از شبکه عصبیمصنوعی برای طبقه بندی داده ها استفاده کردیم. بخش اول با صحت ۹۱ درصد در همه افراد دو گروه تشخیص داده شد. کهدر بسیاری از موارد مانند ساخت ربات هایی برای تشخیص و مدلسازی حرکات صورت میتواند کاربرد داشته باشد . در بخشدوم افراد بوتاکس شده را میتوان با صحت ۹۶ درصد در دو حالت اخم و تعجب از افراد عادی تشخیص داد.در آخر به این نتیجه رسیدیم که این تحقیق میتواند به تسهیل و بهبود فرآیند تزریق بوتاکس کمک کند. این کار تعداد دفعات وزمان دقیق تزریق بوتاکس را مشخص میکند و کمترین عوارض را خواهد داشت.

Authors

غزال هزاوه نژاد

گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی مهندسی، واحد تهران شرق دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

علیرضا حاتمی راد

گروه مهندسی پزشکی، دانشکده علوم و فناوری های پزشکی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

کیمیا طالاری

گروه مهندسی پزشکی، دانشکده علوم و فناوری های پزشکی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

نگین محمدی

گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی مهندسی، واحد تهران شرق دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

بابک رضایی افشار

دکترای مهندسی پزشکی،گروه ارتز و پروتز، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران