تشکیل جامعه ای که بر اصل انسانیت باشد و شرف موجودی به نام انسان در آن حفظ شود، آرزوی دیرینه ایست که نوع بشر برای رسیدن به آن همواره تلاش می کند. جامعه ای که تشکیل می شود، باید کمترین خسارت و آسیب را به مردم نرساند بلکه برای آن ها ارزشی بسیار قائل شود. زیرا مردم در جامعه ای رشد می کنند و استعدادهایشان شکوفا می شود که از کمال آرامش و امنیت برخوردار باشد. بی شک می توان گفت رسیدن به سعادت جمعی در گرو اجتماعی ا است که برای نوع بشر مطلوب باشد و آدمی را در راه رسیدن به سعادت واقعی یاری کند. با توجه به اهمیت مسئله ، انجام اینگونه پژوهش ها ضرورت می یابد.سید قطب اعتقاد نظری را به همراه اعتقاد عملی کامل کننده ایمان می داند به طوری که تصریح می کند که اساس اسلام وقتی آغاز می شود که جامعه به طور عملی به پا خیزد و اعتقاد صرف کافی نیست (همان ، ص۶۲) ایشان معتقدند که خداوند از فرستادن شریعت هدفی جز به وجود آوردن جامعه و جمعیتی متحرک و معتقد نداشته است .و ایمان قلبی و عملی توامان، جامعه را از وضعیت جاهلی خارج می کند.از منظر
امام خمینی مهم ترین ویژگی های جامعه انسانی مطلوب، الهی بودن آن است . باید توجه داشت که حاکمیت مطلق ، از آن خداوند متعال است چنان که درقرآن کریم نیزآمده است :هنالک الولایه لله الحق هو خیر ثوابا و خیر عقبا ؛ آنجا ولایت و حکمفرمایی خاص خداست که به حق فرمان دهد و بهترین اجر و ثواب و عافیت نیکو را هم او عطا کند« (کهف ،۴۴) بنابراین باید گفت که همه انواع ولایت (تکوینی و تشریعی ) از آن خدایی بر حق است لذا حکومت اسلامی از آن جهت که از ولایت تشریعی الهی سرچشمه گرفته است ، حکومتی است که مشروع دانسته شده است و حاکم در حکومت اسلامی ، حاکمیت را به امانت دارا می باشد و تنها به عنوان مجری قانون الهی می باشد.