اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر آشفتگی روانشناختی مردان دارای سوء مصرف مواد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر آشفتگی روانشناختی مردان دارای سوء مصرف مواد بود.روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان دارای سوء مصرف مواد بستری در کمپ های اصفهان در سال ۱۴۰۲بودند. به این ترتیب ۳۰ نفر از مردان دارای سوء مصرف مواد، به شکل تصادفی در دسترس که از ملاکهای ورود و خروج برخودار بودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). مشارکت کننده ها قبل و بعد از مداخله به ابزار پژوهش شامل آشفتگی روانشناختی کسلر و همکاران (۲۰۰۲)، پاسخ دادند. مشارکت کنندههای گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. دادهها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و سطح استنباطی (تحلیل کواریانس چندمتغیره) تحلیل شد. نتایج حاکی از کاهش معنی دار آشفتگی روانشناختی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود) ۰۵/۰ p≤).بنابر یافته -های پژوهش ، می توان برای کاهش آشفتگی روانشناختی مردان دارای سوء مصرف مواد، از رفتاردرمانی دیالکتیک سود جست .

Keywords:

آشفتگی روانشناختی , سوء مصرف مواد , رفتاردرمانی دیالکتیک .