مقتل نگاری یکی از شعب مهم تاریخ نگاری اسلامی ؛ موسوم به مکتب کوفه می باشد. نظر به فوق العاده بودن حماسه عاشورا و
مقتل الحسین(ع) و با توسعه مناطق اسلامی به ویژه در شرق حاکمیت اسلامی و با توجه به بالندگی و محتوای غنی ادبیات فارسی، خصوصا در بعد حماسی و احساسی و شباهت آن به شرایط زبانی موسوم به ایام العرب، تاثیرات متقابل در شیوه تاریخنگاری در همه شقوق، امری بدیهی بود؛ خاصه آن که اغلب مولفین و مدونین مکتب کوفه و عراق، مانند ابوالفرج، بلاذری ، ترمذی، ابن ماجه و... مانند بسیاری از دانشمندان نام مسلمان، اصالتی غیر عربی و ایرانی داشتند. توجه به ترجمه آثار از فارسی به عربی و بالعکس و رونق آن در ماجرای نهضت ترجمه، باعث بالندگی شیوه نگارش این نوع از تاریخنگاری می گردید و در این میان، طبعا تاثیرات شیوه نگاشتن تاریخ مقتل به جهت تاکید بر حماسه و احساس، با عنایت به تقارب شکلی موجود در ادبیات عرب و ایران، بدیهی می نمود و در نتیجه، آثار خود را در نوع نگارش تاریخ مقتل ، بروز داده و نتیجه باعث آشکار شدن شیوه
ادبیات فارسی در مقتل گردید.بنابراین پژوهش حاضر در صدد تبیین و تحلیل این مسئله بود و در صدد بررسی همه جانبه این تاثیرات به ویژه در مقایسه با ادبیات عرب می باشد. امید که مورد استفاده دانشوران قرار گیرد. والله المستعان