اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر پرخاشگری و انطباق پذیری در دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر هشتگرد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر پرخاشگری و انطباق پذیری در دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر هشتگرد بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و با پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر هشتگرد در سال۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. با توجه به جامعه آماری با روش نمونه گیری خوشه ای تعداد ۳۰ نفر که در پرسشنامه پرخاشگری نمره بالاتر از خط برش و در پرسشنامه انطباق پذیری نمره پایین تر از خط برش کسب کردند به عنوان نمونه انتخاب و به شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۵نفر)و کنترل(۱۵) نفر جایگزین شدند.برای گروه آزمایش جلسات آموزش تنظیم هیجان طی ۸ جلسه به صورت گروهی اجرا شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های انطباق پذیری اولسون، پورتنر و لویی(۱۹۸۵)؛سیاهه پرخاشگری اهواز زاهدی فر، نجاریان و شکر کن(۱۳۷۹) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر کاهش پرخاشگری و ارتقا انطباق پذیری در گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد. در نتیجه مشاوران مدرسه می توانند برای حل مشکلات پرخاشگری و ناسازگاری دانش آموزان، از تکنیکیهای رویکرد تنظیم هیجان استفاده کنند .

Keywords:

آموزش تنظیم هیجان , پرخاشگری , انطباق پذیری