اثربخشی روان درمانی پویشی–حمایتی بر بهزیستی روان شناختی، تاب آوری و کاهش افسردگی بیماران دیابتی نوع ۲

مقدمه: دیابت نوع ۲ یکی از علل عمده مرگ و میر بشمار می رود. مشکلاتی چون بهزیستی روانشناختی، تاب آوری و اختلال افسردگی یکی از شایع ترین مشکلات روانشناختی در این بیماران است که بروز آن می تواند پیش آگهی بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی روان درمانی پویشی-حمایتی بر بهزیستی روانشناختی، تاب آوری و کاهش افسردگی بیماران دیابتی نوع ۲ صورت پذیرفت.روش کار: این مطالعه به روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل در سال ۱۴۰۳ انجام شد. در این پژوهش ۱۸ نفر حضور داشتند که با تشخیص مشکلاتی در بهزیستی روانشناختی ، تاب آوری و افسردگی (از نوع متوسط تاشدید) با روش نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند. گروه پویشی-حمایتی تحت ۱۵ جلسه روان درمانی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده با تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان پویشی–حمایتی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری داشته (p<۰/۰۰۰۱)، یعنی در درمان افسردگی موثر واقع شده است. نتیجه گیری: در بیماران دیابتی نوع ۲ که مجبور به استفاده از دارو برای کنترل بیماری خود هستند، درمان پویشی–حمایتی می تواند روش مناسبی برای بهزیستی روانشناختی ، تاب آوری و کاهش افسردگی باشد.