داوری بین المللی بعنوان اصلی ترین روش حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات در عرصه ی بین المللی شناخته می شود. پیشینه
داوری بین المللی با حقوق قراردادهای نفت و گاز و تحولات آن در ارتباط است . در نتیجه شرط داوری هم مانند سایر شروط از تحولات قراردادهای نفت و گاز دور نمانده و راه تکامل را در پیش گرفته است . شرط داوری قراردادهای بین المللی نفت و گاز یکی از مهمترین شروط مذکور در این نوع از قراردادها می باشد که با بکارگیری فرمولی مناسب در آن می تواند قدرت مانور قابل توجهی را در تامین منافع شرکت سرمایه گذار یا کشور درگیر اختلاف، ایجاد کند. استفاده از شیوه داوری باتوجه به قدمت و مزایای آن از جمله ، سریع بودن، ارزان بودن و اصالت به نظرهای مختلف مدنظر قرار می گیرد.در این راستا جهت گیری های اخیر قانونگذاران برخی کشورهای تولید کننده و صادرکننده نفت و گاز و همچنین رویه عملی فعالان خصوصی در این عرصه به این سمت بوده که با تعیین چارچوب های شرط داوری ، قالب ارجاع اختلافات خود به مراکز داوری باشد. به عبارتی سعی در مدیریت شایسته اختلافات احتمالی و جلوگیری از نابسامانی های خاص داوری های گذشته است . مقاله حاضر با هدف بررسی رجوع به شرط داوری در پی اختلافات حاصله از قراردادهای بین المللی نفت و گاز انجام شده است .