پتروگرافی و پترولوژی باتولیت قولان (شمال آذربایجان)

باتولیت قولان بخشی از باتولیت مرکب قره داغ( اردوباد) می‌باشد که در صد هشت کیلومتری شمال تبریز و 15 کیلومتری شمال خاور خاروانا و 20 کیلومتری خاور سیه رو داده شده است. باتولیت قولان دربرگیرنده تیپی از سنگ‌های نفوذی شامل دیوریت ، کوارتز - دیوریت ، کوارتز - مونزودیوریت ، کوارتز مونزونیت ، گرانودیوریت و مونزوگرانیت می‌باشد. آنکلاو های میکروگلانولار مافیک ( MEE ) بیضوی شکل در ابعاد مختلف در بخش‌های مختلف باتولیت قولان پراکنده هستند. مطالعات پتروگرافی نشان می‌دهد که پلاژیوکلاز، هورنیلند ، کلینوپیراکسن ( اوژیت و اوژیت دیوسپیدی)، کوارتز ، کالک آلکالی ولی فلدسپار بیوتیت کانی‌های اصلی تشکیل‌دهنده ترم های مختلف گفت باتولیت قولان بود و اسفن ، اوپاک و آپاتیت کانی‌های فرعی می‌باشند. کانی مافی مونزوگرانیت ، بیوتیت است و هورنیلند دیده نمی‌شود درحالی‌که در بقیه واحدها هورنیلند تکانی مافیک اصلی است. کلینوپیراکسن ها هم به صورت بلورهای مجزا و هم بر حسب بلورهای درشت هورنیلند واحدهای دیوریتی و کوارتز دیوریتی مشاهده می‌شوند. تمامی واحدهای باتولیت قولان دارای ماهیت کاکا آلکالن با پتاسیم متوسط تا بالا بود و از نوع متاآلومین می‌باشند. واحدهای مونزو گرانیتوئید تمایلات به سمت گرانیتوئید های پرآلومینوس نشان می‌دهند. مطالعات پتروگرافی و ترکیب شیمیایی واحدهای مختلف باتولیت قولان گویای این است که مانزو گرانیت ها جاسم گرانیتوئید های نه KCG بوده و مابقی واحدها جز گرانیتوئید های نوع ACG هستند. بخش عمده این باتولیت از گرانیتوئید های I-TYPE می‌باشد و فقط مانزو گرانیت ه گرایش به سمت گرانیتوئید های A-TYPE نشان می‌دهند. باتولیت قولان دارای منشأ گوشته ای - پوسته‌ای ( هیبرید ) بود و در محیط کو زایی مرتبط با فرو رانش و قبل از برخورد تا هم‌زمان با برخورد تشکیل شده است. واحد مانزو گرانیتی این باتولیت گفت ، در محیط بد از کوه زایی و بعد از برخورد به‌وجودآمده است.